sábado

Recordemos lo fundamental sobre los cierres de municipios en Galicia

 


La Xunta aprovecha vía férrea abandonada y la transforma en vía verde de 9,2 kms en O Salnés

O SALNÉS .- La segunda y última fase del proyecto para acondicionar la Vía Verde del Salnés ya está finalizada. Así lo anunció  la conselleira de Medio Ambiente, Territorio y Vivienda, Ángeles Vázquez, en el transcurso de una visita a la zona para comprobar el resultado de los trabajos acometidos y dar por finalizadas unas obras con las que este recorrido de casi 10 kilómetros de longitud se convierte en la primera Vía Verde ferroviaria que discurre íntegramente por Galicia.

La conselleira, que estuvo acompañada durante el recorrido por los alcaldes de Portas, Caldas de Reis y Vilagarcía de Arousa, explicó que la inversión realizada en esta segunda fase ascendió a 199.966,19 euros, una cuantía que asumió al 100% su departamento y sirvió para completar el tramo que había quedado excluido de las obras financiadas ya entre la Diputación de Pontevedra y los tres ayuntamientos por los que transcurre el recorrido.

Hace falta recordar que la Vía Verde del Salnés surgió como un proyecto para acondicionar el antiguo trazado del ferrocarril en el trecho Vilagarcía-Caldas de Reis-Portas, una infraestructura que había quedado en desuso tras la puesta en marcha del Eje Atlántico de Alta Velocidad para conectar por tren Vigo y A Coruña. De este modo, el nuevo itinerario, pensado para el uso de peatones y cicloturistas, discurre sobre la vieja plataforma del ferrocarril.

En cuanto a las actuaciones acometidas por la Xunta en esta segunda fase, la conselleira explicó que el eje central de los trabajos fue el acondicionamiento integral del puente metálico entre Caldas y Portas, una infraestructura que cruza el río Umia y de la que destacó su gran valor arquitectónico.

La actuación realizada en la misma consistió en la retirada de los elementos de la antigua vía, en la limpieza y reparación de los estribos y de aquellos elementos metálicos dañados, así como en la construcción de una estructura nueva sobre la que se colocó tarima de madera y en la instalación de barandas y nuevas protecciones laterales.

Asimismo, las obras también incluyeron la instalación de señalización a lo largo de todo el trazado así como de mobiliario urbano en las áreas de descanso y en los miradores existentes en los 9,2 km que tiene el recorrido.

Tras comprobar el resultado de algunas de las actuaciones acometidas por su departamento en los últimos meses, Ángeles Vázquez destacó la importancia que tendrá la Vía Verde del Salnés como nueva alternativa de ocio sostenible y de turismo de naturaleza.

En este sentido, indicó que el itinerario está llamado a convertirse en un auténtico referente para los tres ayuntamientos por los que discurre y también para el conjunto de la provincia de Pontevedra, más aún en un contexto en el que, recordó, las actividades vinculadas al turismo verde y familiar están siendo unas de las más demandadas por los gallegos. “Estamos ante todo un proyecto de reciclaje y de aprovechamiento de los recursos existentes, y en definitiva un buen ejemplo a gran escala de economía circular”, aseguró la conselleira.








Los sabios consejos del director-general de O Mirante para este tiempo de la peste...

Joaquim António Emidio, director general de O Mirante, el semanario regional mayor y mejor de Portugal, publica en la última edición del periódico editado en Santarêm, un excelente artículo, pleno de sabias recomendaciones para el ciudadano de a pie, justo en el momento más delicado de la ya larga crisis de la pandemia que estamos viviendo : cuando arrecia la llamada segunda ola y cuando los gobernantes españoles y portugueses se afanan en imponernos restricciones de todo tipo, como remedio a la peste de la Covid-19 que tenemos encima.

Con la debida venia reproducimos un texto excelente del muy buen escritor que, al fin y al cabo es Joaquim António Emidio. Dice así :


Saia de casa: vá caminhar 

e abraçar as árvores

 

Tenha casa à beira do rio, na charneca ou no bairro, saia à rua, caminhe e conviva nem que seja com os animais presos à corda à beira da estrada. Se mora na cidade bom proveito: a fauna é bem mais divertida que a dos caminhos das hortas e dos quintais da aldeia.

A pandemia obriga-nos a ter mil cuidados para não ficarmos infectados. Mas, por favor, saia de casa e vá para a rua, com máscara, dupla se achar necessária, com luvas, proteja-se de forma a que não seja contaminado.
Arranje forma de não levar as mãos ao rosto; Se é pessoa de risco elevado, por causa de outras doenças, vá às compras onde houver menos barafunda. Mas saia de casa; caminhe e conviva com a vizinhança; use o telefone para triplicar as chamadas para os seus amigos e familiares. Se ainda não sabe usar o telefone para entrar nas redes sociais peça a alguém que lhe ensine: o Facebook e o Instagram são o melhor local para se divertir a ver e a ler as figuras ridículas que nos oferecem.

Comente as notícias de O MIRANTE, do Expresso, e do Público, e de outros jornais da terra quando não andar na rua a apanhar o sol de Outono ou a chuva miudinha que molha tolos; não se importe que o/a olhem de lado por andar na rua a vadiar; fechado em casa é que não; desde a antiguidade que está escrito na nossa testa que os homens são animais sociais; todos precisamos uns dos outros para alcançarmos a plenitude da vida. Está provado que as pessoas que se isolam ficam deprimidas com muita facilidade. Perdem os amigos e, sem eles, ninguém vive. A falta de contacto social cria ódio, e revolta, nas pessoas. A maioria fica agressiva, e quanto mais dura o isolamento, ou o confinamento, mais se agravam os problemas psiquiátricos devido à perda da autoestima, e à sensação de que não pertencemos a este mundo, ou que pertencemos mas somos excluídos sem dó nem piedade. Os políticos populistas ganham terreno quando acontecem desgraças como a actual pandemia. O ódio e a revolta que se instala nas pessoas isoladas, e confinadas, faz com que percam a razão e fiquem do lado dos fascistas e dos comunistas que acham que o mundo só se endireita com mais autoridade.

Ligue a televisão mas veja os programas sobre viagens e natureza; há meia dúzia de canais que passam documentários sobre ciência e vida animal, só para dar dois exemplos, que nos enchem a alma e engrandecem o espírito. Há programas que nos transportam para territórios físicos e mentais que nunca pisaremos, mas que podemos dizer que já sentimos depois de os vermos na televisão.

O livro é o melhor companheiro para nos proteger da solidão e dos desgostos da vida. Quando entramos num livro entramos na vida de outras pessoas, pisamos as fronteiras de outros países, subimos a outras latitudes; só precisamos de ligar o cérebro ao coração e não nos enganarmos na escolha do livro; assim como há filmes e programas de televisão que nos deixam os olhos em bico, também há livros que só servem para base de candeeiros ou para enfeitar uma estante. Opte pelos clássicos e assim terá a certeza de que fará sempre uma escolha acertada mesmo que o género não seja o seu preferido. Leia e saia todos os dias à rua, o tempo suficiente para se libertar da angústia, para recarregar baterias, para deixar a sua marca na conversa com o dono da padaria, ou com o dono da pastelaria, ou com quem encontrar pelo caminho e achar que merece dois dedos de conversa.

Proteja-se da Covid-19 com máscara; e proteja-se acima de tudo das pessoas que entraram em pânico por causa da doença; dos políticos e da comunicação social que lhe dão Covid-19 ao almoço e ao jantar; More à beira do rio, na charneca ou no bairro, saia de casa, caminhe e conviva nem que seja com os animais presos à corda à beira da estrada; em último caso não se esqueça que pode abraçar as árvores. Pode fazer tudo o que quiser para quebrar a rotina e não deixar que a loucura tome conta de si. Se mora na cidade bom proveito; a fauna é bem mais divertida que a dos caminhos das hortas e dos quintais da aldeia. . - JAE.

Joaquim António Emidio



Diputados y senadores del PP solo ven agravio presupuestario por parte del Gobierno central

Deputados e senadores do PP denuncian que os orzamentos xerais do Estado supoñen un retroceso para a provincia

Explican que todos os investimentos que se inclúen xa estaban no documento de 2018, pero reservan “partidas pantasmas” para algúns e, directamente, hai proxectos que deixan fóra.


Din que Pontevedra perde competitividade, ao non estar incluídos nos fondos europeos e de reconstrución, co aumento do imposto do diésel ou co Corredor Atlántico, para o que destinan 300 millóns menos que para o do Mediterráneo.


Recordan que a gratuidade da peaxe de Redondela chega dous anos tarde.


PONTEVEDRA .- Os deputados nacionais e senadores do Partido Popular lamentan que o descenso tan acentuado nos investimentos para Galicia que recollen os orzamentos xerais do Estado, e que supoñen unha baixada de máis de 100 millóns de euros con respecto aos orzamentos en vigor, os aprobados polo goberno de Mariano Rajoy en 2018, e que son os máis baixos da comunidade nos últimos quince anos.


Critican que a subida importante de impostos que se van cargar ás familias, ás clases medias e traballadoras en medio desta crise, non se vai traducir en maiores e mellores infraestruturas. Ao contrario, sinalan, non hai ningunha partida nova con respecto a 2018 para a provincia de Pontevedra. “Moitos son proxectos que xa terían que estar executados ou en marcha, como por exemplo o nó dos bombeiros en Pontevedra, e que levan tres anos de retraso. Isto amosa o engano e a incapacidade de xestión deste goberno”, denuncian os populares que mantiveron onte unha reunión de traballo xunto á tamén deputada Ana Pastor. 


“A provincia de Pontevedra levaba tempo indo por diante en nivel de investimentos, que reflectían a importancia estratéxica desta provincia en Galicia e no resto de España, e agora, con novo documento, o que conseguen é un retroceso importante ante un momento moi complicado”, lamentan. 


Ademais, sinalan que hai partidas “pantasma”, é dicir, “proxectos que non queren eliminar dos orzamentos pero para os que destinan cantidades mínimas”, como no caso das variantes da Estrada ou Ponteareas, ou para o AVE a Cerdedo ou saída sur de Vigo, nos que non se recollen compromisos plurianuais en exercicios futuros. Pero tamén desaparecen proxectos, como a remodelación da Avenida de Madrid en Vigo ou a integración urbana da AP-9 en Teis.


PERDA COMPETITIVIDADE

Con estas contas, os populares denuncian que a provincia perde competitividade nun momento especialmente importante, en sectores estratéxicos determinantes para a recuperación. Así, indican que ademais de subir os impostos para as familias, incluídos o diésel, este imposto tamén prexudica a un dos sectores estratéxicos de Pontevedra, o da automoción, que supón o 12% do PIB de Galicia. É máis, sinalan que desde que o goberno fixo o anuncio, as ventas de coches diésel están caendo.


Pero a provincia tamén perde competitividade no Corredor Atlántico fronte ao Mediterráneo, que é o corredor ferroviario de pasaxeiros e mercancías que permite conectar os portos da provincia co interior e co resto de Europea. Así, mentres para o Corredor do Mediterráneo se destinan 367 millóns de euros, para o Atlántico resérvanse 68 millóns. 


Tamén se refiren os populares ao perda de peso da provincia no reparto de fondos europeos e de reconstrución. “Non inclúen ningún proxecto estratéxico para a provincia que se vaia financiar con estes fondos, algo que está reclamando todo o tecido económico e empresarial”. 


AP-9

Os populares critican que non se inclúa a transferencia da AP-9, como ten reclamado o Parlamento Galego, e recordan que a supresión da peaxe de Redondela, comprometido xa polo goberno de Rajoy, chega dous anos tarde e por iso estarán moi pendentes para que non quede só sobre o papel.

Con todo, destacan que a maior bonificación da AP-9 chegou con Ana Pastor como ministra de Fomento ao aplicar a volta gratuíta nos días laborables, o que supuxo un aforro desde 2012 de 5,2 millóns de euros anuais para os cidadáns da provincia.


CONTAS IRREAIS

Por último, os populares indican que os orzamentos xerais do estado son irreais, porque o Goberno está facendo unhas previsións de crecemento económico que non se axustan á realidade, porque a economía non vai crecer 9,8 puntos, e polo tanto non teñen en conta a situación actual. Ademais, inclúen nos ingresos uns fondos europeos que aínda non están aprobados na Unión Europea e que se van financiar con débeda, de xeito que ou ben van gastar o que non teñen ou non se van executar moitas das partidas incluídas no documento, o que supón un engano.




Carta abierta del jefe de la Oposición municipal a los vecinos de Poio

Querido veciño, querida veciña:

Estamos a vivir un momento delicado para todos. Son tempos difíciles para a sanidade, pero tamén para a economía, para o emprego, para a nosa saúde física, pero tamén emocional, individual e colectiva. E gustaríame compartir contigo unhas reflexións.


Os datos da pandemia no noso municipio nas últimas semanas están levando ás autoridades a establecer restricións horarias, de mobilidade imprescindibles para deter os contaxios e salvar vidas. Ese é o obxectivo: protexer a vida dos nosos veciños, e especialmente dos nosos pais e nais, dos nosos avós e avoas. Loitamos pola vida dos nosos familiares, dos nosos amigos e por nós mesmos. E por ese obxectivo temos que traballar unidos, como sabemos facelo.


Así e todo, as restricións supoñen importantes sacrificios persoais. Non é fácil estar lonxe dos nosos seres queridos, en datas coma este fin de semana de Defuntos ou nas tradicionais celebracións  dos próximos meses. A situación tamén está sendo moi dura para os traballadores, os autónomos ou as pequenas e medianas empresas do noso Concello, que están a facer o imposible para adaptarse e manter a actividade e que necesitan de todo o noso apoio.


É lóxica a preocupación polo futuro. O medo, a incerteza, son reaccións naturais a esta situación, pero non podemos deixar que nos paralicen nin nos venzan. Xa demostramos a nosa fortaleza nos difíciles días de marzo, abril e maio e volveremos facelo apoiándonos os uns nos outros. “Esta loita gañámola xuntos”, díxenvos entón, e sigo pensando o mesmo.


É en momentos coma este que debemos valorar a importancia do interese colectivo sobre o particular, poñer o “nosoutros” e “nosoutras” por diante do “eu”. Das nosas decisións persoais, da nosa capacidade individual para facer o correcto, dependerá o noso éxito colectivo. E non teño dúbida de que Poio estará á altura.


Porque Poio vive. Pese a todas as dificultades, somos un concello vivo, dinámico, capaz de resistir e responder á adversidade.  E como Poio vive, o que che quero pedir, a ti, veciño, a ti veciña, é que vivas Poio. Con todas as precaucións, seguindo a gardarrego as recomendacións e restricións sanitarias, pero vive Poio.


Detente un momento e reflexiona, dentro de todas as dificultades e incertezas, que afortunados somos de vivir nun Concello coma o noso, onde témolo todo.  Temos o mar que forxou a noso carácter como pobo, temos monte como non hai outro en Galicia, temos ríos, praias, sendas, espazos emblemáticos, un patrimonio histórico, cultural, natural único ao alcance da nosa man. Sintámonos orgullosos del, reivindiquémolo, desfrutémolo se temos oportunidade, con seguridade e responsabilidade.


E vivamos tamén e fagamos que viva a economía do noso concello: compremos nas tendas da nosa veciñanza, apoiemos aos restauradores e hostaleiros, ao comercio local, as nosas empresas e aos profesionais. Porque con todo o bo que temos, o mellor que temos é a nosa xente. Con carácter, bravos e bravas pero boa xente, que temos demostrado ao largo da nosa historia como nos momentos complicados nos axudamos uns aos outros e tiramos entre todos para adiante. Esta vez non vai ser unha excepción. 


Agora máis que nunca, vive Poio.



Ángel Moldes Martínez

Presidente do PP de Poio 


Jaime González, otoño en plena forma. Aquel legendario director de Telefónica...

Es una satisfacción verle, así, pletórico a su edad. En forma. La imagen es de este otoño, en un lugar de la costa gallega que el conocerá muy bien, porque para lograr semejantes capturas ya hay que saber donde ponerse y tener la maestría precisa para lograr subir del agua, con la ayuda del ganapán, esos ejemplares.

Gracias a Instagram, hemos sabido de las últimas andanzas de Jaime González, el legendario director que Telefónica tuvo, primero en la provincia de Pontevedra, luego más tarde para toda Galicia e incluso Asturias, sin olvidar la no menos brillante etapa en la que fue destinado a Baleares para poner aquella zona al día, que era una vergüenza internacional en materia de telefonía hasta que llegó allá Gonzalez y revolucionó todo para bien.

Retirado ya hace no pocos años, González es caminante tremendo, hasta el extremo de haberse hecho el Camino de Santiago en unión de uno de sus nietos (Santi), lo que dio lugar a una famosa página en Instagram, con las andanzas de ambos. Como no le llegó la vía tradicional desde Roncesvalles, Jaime González ya hace tiempo también que emprendió diversas etapas para culminar el Camino Português.

Oliéndose que venía ahí otro tiempo de restricciones, medio-confinamientos, toques de queda y otros mediopensionistas, Jaime González desempolvó las cañas de pescar que guardaba de tiempos lejanos, en donde en los cotos de trucha era un número uno, y en unión de un viejo amigo, se echó al mar, que no al monte, para -quien tuvo, retuvo- con el estilo tradicional de quien es meticuloso, calculador y paciente, pescar lo que ven en la foto de una tarde cualquiera.

Un día más o menos próximo, escribiremos sobre Jaime González con la calma que el personaje requiere; pues... el afecto personal que por el tenemos, nos impide hacerlo hoy a trompicones, lo que sería un desdoro. A Jaime González tiene mucho Galicia que agradecerle. Lo contaremos con calma, ahora que ha pasado el tiempo, ahora que con el poso y paso de los años se agigantan los recuerdos -y muy buenos-, los afectos y el reconocimiento hacia un hombre brillante y altamente eficaz en las no pocas importantes responsabilidades que tuvo a su cargo.

Que Dios le de muchos años de Vida y que se conserve siempre en esa excelente forma que muestra su actual estado, del que -para muestra un botón- da fe la imagen reciente que, con la debida venia, desde el canal de Instagram ("Santi y su Abuelo") hoy reproducimos en Rías Baixas Tribuna.

Jaime González. Tarde de pesca en este otoño. Lubina y sargo; ahí es nada.








Guardacostas de la Xunta apaña útiles de pesca y mariscada de ensueño

A maioría dos comisos de especies rexistráronse na ría de Ferrol, na que os axentes requisaron máis de 340 quilos de peixe e marisco, mentres que a maior parte dos útiles, 586, incautáronse na ría de Vigo.

GARDACOSTAS REQUISA MÁIS DE 750 ÚTILES DE PESCA, UN VEHÍCULO E ARREDOR DE 570 QUILOS DE DISTINTAS ESPECIES DE PEIXE E MARISCO 


VIGO / FERROL .- Axentes do Servizo de Gardacostas de Galicia, dependente da Consellería do Mar, requisaron máis de 750 útiles, un vehículo, arredor de 570 quilos de distintas especies de peixe e marisco e 800 metros de artes de enmalle en diferentes controis realizados nos últimos días no litoral de Galicia. 


A ría de Ferrol foi obxecto de distintas actuacións de loita contra o furtivismo nas que se comisou a maior cantidade de peixe e marisco, máis de 340 quilos, máis de 40 útiles, un vehículo e 650 metros de artes de enmalle. O vehículo foi requisado nunha actuación conxunta entre os axentes de Gardacostas e da Garda Civil e nela identificáronse a dúas persoas ás que, ademais do vehículo no que transportaban a mercadoría, tamén se lle requisaron arredor de 95 quilos de vieira e dous equipos de mergullo. 


Na ría da Coruña os axentes requisaron en diferentes controis máis de 104 quilos de marisco e de 50 útiles. Nunha das inspeccións realizada no pantalán de Oza, os gardacostas comisaron 68 quilos de nécora, 17 quilos de lumbrigante e 3 quilos de camarón. Tamén incautaron os 10 viveiros e tres salabardos que contiñan estas especies debido a que todo estaba sen identificar. 


Mentres na ría de Ares e Betanzos os efectivos de Gardacostas aprehendéronse de 11 quilos de marisco e de seis útiles, na Costa da Morte fixeron diferentes controis nos que requisaron arredor de cinco quilos de marisco e na ría de Muros e Noia fixéronse con 28 quilos de peixe e marisco e dous útiles. 


A ría de Arousa tamén foi obxecto de distintas actuacións que se saldaron co comiso de máis de 47 quilos de peixe e marisco e coa incautación de 68 aparellos. Nun dos controis realizados na zona da Illa de Arousa, os gardacostas requisaron 30 nasas e máis de dous quilos de marisco, a maioría polbo, debido a que todo estaba sen identificar. 


A maiores, na ría de Vigo os axentes incautaron un total de 586 aparellos, dos que a maioría, 550, eran cacharros que aprehenderon nun control en Oia debido a que son útiles ilegais. Nesta ría tamén comisaron máis de 18 quilos de peixe e marisco. Noutros controis realizados na ría de Pontevedra os gardacostas comisaron 15 quilos de distintas especies de peixe e marisco e 150 metros de artes de enmalle.





Documental de F.J.Gil (La Región) para evidenciar que el AVE llegará más tarde de lo que dice la propaganda

OURENSE .- El pasado 20 de octubre, el periodista Francisco J. Gil, especialista en materia ferroviaria, del diario La Región, publicó en Youtube, un video de unos minutos que no tiene desperdicio. Narrado con su propia voz, en el reportaje se nos explica con claridad y excelentes imágenes cómo el AVE no llegará al corazón de Galicia (Ourense) cuando el ministro, la señora de Adif y el vocero de propaganda dicen, sino cuando la realidad lo apunta, lo evidencia...

No se pierdan este documental...


Cierres, palos de ciego, amenazas de confinamiento... la peste vota por Trump

¡Ya está, en unos sitios más, en otros algo menos... pero ya tenemos España y Portugal patas arriba con la Covid encima como en los primeros meses del año!. ¡Ya está!.

Y los políticos, en algunos casos cual palos de ciego, cerrando a troche y moche, y dejando ya caer que otro confinamiento como el de la primera parte del año, a lo mejor, en una de estas... cae. Y si así lo dicen es que así lo piensan hacer... A poco que en los hospitales estén con la soga al cuello los sanitarios, vamos de cabeza a otro confinamiento.

Teníamos que haber vivido en libertad pero en régimen espartano, sin lujos de celebraciones, con comilonas restringidas, sin festurrios, sin aglomeraciones, con moderado comportamiento, con una gran campaña didáctica de meses que nos marcase a fuego en las conciencias los cuidados que habíamos de tener... todos : los gobernantes como gobernantes, los administrados como ciudadanos de a pie. 

Pero no... todos hicimos burradas (unos más, otros menos, claro está). Los gobernantes dieron patinazos de cuidado y entre los de a pie hubo comportamientos impresentables... Los polvos de todos trajeron ahora estos lodos. Y ... ahí andamos, en el sinvivir del que estos días atrás hablábamos.

Y los creyentes pidiendo a Dios, cada día, que esto aminore, que esto pase, que esto acabe. Pero para ello, los que gobiernan y los que andan a pie tienen que comportarse de modo bien diferente a cómo lo han venido haciendo.

Y el martes, en los Estados Unidos, Biden o Trump. La Covid anda expectante. Muchos creen que la peste vota por Trump.

Portada, este sábado, del diario "Jaén"


Andrés Dobarro -Andresiño para los amigos-, el pionero del galego-pop...

En esta sección de nuestras tierras, nuestras gentes... hay siempre un sitio muy especial para esos perfiles de personajes que, con singular maestría, Xerardo Rodríguez ha ido trazando en su excelente revista gallega semanal, www.galiciaunica.es

Hoy es sábado y Xerardo acaba de sacar del horno su gran plato periodístico literario semanal. Esta vez no os traemos aquí nada de la edición de hoy, debéis ir allá para saborearla al completo (www.galiciaunica.es). Pero no será tiempo perdido, nunca lo es emplear un rato cuando te apetezca para disfrutar con la cosas de Xerardo Rodríguez.

Sea como fuere, aquí, en este rincón de RBT, hoy hacemos un hueco para volver a leer, con todos vosotros, unos apuntes del gran Xerardo sobre la figura del gran cantante que fue Andrés Dobarro. Veamos pues...

No veas cómo me acuerdo de ti, Nono. Desde que te fuiste al espacio soy un casero empedernido y aquí me tienes, todos los días, navegando entre imágenes de aquel pasado de música y fatigas radiofónicas. Me he perdido los últimos años musiqueros a propósito… para que nadie sepa lo que ya no bebo y lo que ya no fumo.

Ahora miro tu foto y me cuento a mi mismo lo buen compi que has sido; a los demás les hablo de aquella generosidad tuya cuando hacías de abogado de causas perdidas. Supongo que te habrás reencontrado con la gente imperfecta de la generación perdida y estarás gozando del rock y del pop de aquella nuestra época, enterrada hoy en el cementerio del olvido.

Ojalá coincidamos en esa vida futura que, según el Dr. Frame, nos aguarda a todos. ¡Qué bonito me iría a tu lado!

Disculpad, mi gente, la improvisada introducción, pero es que cuando me propongo hablaros de Andrés Dobarro siempre le veo al lado de Nonito Pereira. Nono fue siempre su apoyo, especialmente en su época de bicos y picos. Espero que se hayan juntado de nuevo en el espacio y que el galego-pop que conquistó la Tierra se ponga de moda en el cielo.

Andresiño destacó sobre los demás rasgando una guitarra y poniendo voz a la Tierra… Voz ronca para expresar la sencillez del paisaje, de las costumbres, de los personajes, de la etnografía, de la cultura popular. Voz dulce y especial para decir en gallego todo sentimiento que salía de su alma…

—- ¿Tu no crees que era así, Nono?

Porque yo le comparo a Leonard Cohen, a Raimon, a Lluis Llach, a… Bueno, ya sé que las comparaciones son odiosas y el amor a Galicia te hace exagerar a veces, pero si en vez de ser un ferrolano hijo de marino fuese parisino y primo de bohemio, seguro que su rumbo hubiera cambiado y a estas alturas la nave lo llevaría con mucha más pompa por el mar de los recuerdos.

—- Andrés Dobarro, Andresiño para los amigos… ¡Todo un personaje de nuestra música!

Para muchos de nosotros, los musiqueros de su tiempo, está vivo y lo buscamos en el “Spotify” para subir a su tren y admirar la ribera del Miño, al mismo tiempo que recordamos el “corpiño xeitoso” de aquellos amores de antes, de los que aún tenemos “saudade” o nos subimos a un “bou” para ir a Bueu y desde allí le cantamos su definitivo “adeus adeus”.   

—- El último concierto de Andrés Dobarro lo seguí en la Sala Tebra, de Tomiño. Nono…

¡Hay que ver como lo vivía aquella gente! ¡Como cantaban las orquestas sus canciones! ¡Como le gustaba a Adela, la muchacha de mi tío Pepe, lo del “corpiño xeitoso”! ¡Y a mis amigos emigrantes aquella de “Teño Saudade”, que cuando iba a Caracas era como himno!

—- Pero… ¿Es posible que a estas alturas sigamos reclamando aún la Medalla de Galicia para quien cantó en gallego en medio mundo?

Lo más emocionante me pasó a mí en la mili.

Estaba yo en Villa Cisneros, en el Sáhara, rodeado de legionarios y polisarios; y niños saharuis en el “colo” de sus madres por todas partes. Vivía en una casetuca frente a los campos de deportes del IV Tercio Sahariano “Alejandro Farnesio”. Vivía con Viñas, el atleta… y mi radio. 

En aquel ancestral transistor comprado en el zoco solo se escuchaba Radio Sáhara. A veces en árabe, a veces en castellano. Y aquel día, de madrugada, sonó…

 —- “Vou pola beira do Miño, no tren que me leva cara o meu destiño…”

 Aquel día lloré,  mi amigo. Y me puse a pensar en la importancia que tenía esta gente, Andrés Dobarro, el pionero del “galego-pop” en tiempos de dictadura…

—- ¿Alguien, de verdad, se puede oponer a concederle la Medalla de Galicia a Andrés Dobarro a título póstumo?

Pese a todo su éxito, los “picos” y los “bicos” hicieron que Andresiño terminase su vida prematuramente. Los últimos días los ocupó participando en “La Radio Feliz”, de Nonito Pereira, presentando el espacio “Andrés Do Barro y sus amigos”.

Aquello casi le cura los males del cuerpo, cauterizó sus heridas económicas y supuso el mejor estímulo… en su peor momento.

Por eso que nadie se extrañe de que mi gente nunca olvide ni a Nonito Pereira ni a Andrés Dobarro.   

XERARDO RODRIGUEZ

------------------------------


Andrés Dobarro y Nonito Pereira



Deputación Pontevedra reparte otro millón entre Moraña, Tui, Rodeiro, O Grove e A Illa de Arousa

PONTEVEDRA .- A Xunta de Goberno da Deputación de Pontevedra vén de aprobar novas achegas do Plan Concellos 2020 por importe dun millón de euros, que beneficiarán aos municipios de Moraña, Tui, Rodeiro, O Grove e A Illa. Estas axudas permitiranlles abordar investimentos relacionados coa mellora dos viarios urbanos e dotacións de equipamentos municipais.

O Concello de Tui recibirá achegas, por preto de medio millón de euros. Con 154.352 euros poderá financiar o acondicionamento da ruta peonil e vía ciclista na rúa Loureiro, en Veiga do Louro, destinado á mellora dos equipamentos e a súa humanización con elementos ornamentais para dotar ao percorrido dunha singularidade especial. Amais, poderá habilitar dúas áreas recreativas para o desfrute  da veciñanza, no recinto do antigo Colexio Rural Agrupado de Bornetas, en Caldelas (107.105€), e no lugar da Gándara, en Guillarei (127.676 euros), ambas dotadas con diverso mobiliario de xogos infantís e tamén de elementos biosaudables. Tamén recibirá 93.877 euros para a renovación da capa de rodadura da devandita rúa Loureiro.


Moraña beneficiarase de dúas achegas, unha por 111.027€ para as obras de mellora urbana na rúa 1 de Santa Lucía. Trátase da rúa principal do núcleo municipal e estes traballos prevén a reforma das beirarrúas existentes e a eliminación das barreiras arquitectónicas, a fin de mellorar a mobilidade e accesibilidade do centro urbano. Estas obras completan outras realizadas na contorna, co fin de revitalizar Santa Lucía, poñer en valor a Carballeira como zona verde e modernizar a súa contorna para facela accesible á poboación. A outra achega, de 86.157 euros, permitirá acometer a regularización de trazado e renovación de pavimento en camiños municipais da parroquia de Lamas. As obras están previstas en camiños situados nos lugares do Souto, A Aldea da Fonte e Grixó, na parroquia de Santa Cruz de Lamas. Amais da renovación do pavimento, realizaranse tamén actuacións de mellora da seguridade viaria. 


Rodeiro, recibirá unha achega de 197.411 euros para a mellora de accesos e a pavimentación de rúas en varios núcleos municipais. En concreto, arranxaranse as de Failde (parroquia de Santo Estevo do Salto), Vilela (na parroquia de Santa María de Vilela), A Torre de Carboentes, Carboentes e Bardelás (Santo Estevo de Carboentes),  Pescoso (Santa Mariña de Pescoso), Paredes (Santa María de Alceme) e Ourín (na parroquia de San Martiño de Asperelo).


A Illa de Arousa disporá de 151.757 euros para a adecuación do aparcamento disuasorio do Bao, proxecto que forma parte das medidas para a redución de CO2 dentro da economía baixa en carbono. Este estacionamento disuasorio sitúase á entrada do municipio e funciona como aparcamento ocasional, aínda que sen adecuar a este uso. O Concello sinala que no verán prodúcese un colapso de tráfico coa entrada de vehículos que acceden ás praias. Coa adecuación deste estacionamento, resolverase a necesidade do acceso ao municipio para que as persoas, unha vez aparcado o coche, poidan utilizar outros medios máis sostibles para desprazarse.


Por último, O Grove percibirá 62.054€ para financiar os traballos de reparación no edificio do club de deportes náuticos. Con estas obras acometeranse as melloras necesarias para garantir a estanquidade e, polo tanto, o confort, salubridade e seguridade de todas as persoas usuarias. Incluirán a reparación das fachadas e cubertas planas da edificación, que se atopan bastante danadas, de xeito que na actualidade se producen filtracións de auga de forma habitual.


Outros cinco concellos da provincia terán caldeiras sustentables

Na aposta pola sustentabilidade, o goberno provincial tamén vén de adxudicar, cun importe de 437.030 euros, as obras de substitución de caldeiras de gasóleo por biomasa en outros cinco concellos, para favorecer o paso a unha economía baixa en carbono ao abeiro das convocatorias do Ministerio para a Transición Ecolóxica a través do IDAE. O obxectivo é a sostibilidade e a eficiencia enerxética de instalacións da Guarda, Salvaterra, Mondariz, Portas e Caldas de Reis coa redución das emisións contaminantes e un aforro enerxético do 25%. Amais, as obras levan aparellada a redución dos custes de subministro de gasóleo para as arcas dos concellos e teñen grandes beneficios ecolóxicos, xa que permiten aforros de emisión de CO2 á atmosfera.


Con estas achegas A Guarda vai substituír a caldeira de gasóleo do Centro Cultural, mentres que Salvaterra acometerá a substitución das caldeiras no Concello, o Centro Cultural e no Xulgado de Paz. Pola súa banda, Mondariz cambiará a caldeira do Centro Social; Portas, as do edificio da Azucreira, a gardería e o Centro de Día; e, por último, Caldas substituirá a da piscina.


Administración electrónica nos concellos e entidades locais

O goberno tamén aprobou o expediente de contratación para o novo convenio que garantirá a implantación, uso e soporte da administración electrónica para os concellos e as entidades locais da provincia ata o 2024. O contrato parte dun orzamento base de licitación de 578.500 € para o 2021 e conta cun valor estimado de preto de 1,9 millóns de euros para todo o período  



Silva, mandamás de la Deputación


Repásalas. Elegimos un centenar de portadas de un sábado muy triste. España-Galicia y Portugal