Pontevedra. Otra vez las polémicas chepas. La enésima tomadura de pelo del BNG con sus nefastos "lombos" y la indeclinable posición de la "ciudadana" María Rey

Llevan un porrón de años sembrando como les da la gana la ciudad y municipio de Pontevedra con las lamentables chepas que ellos llaman "lombos" (tal vez para diferenciarse del português, donde a esos obstáculos -mucho menos abundantes- en la calzada se les llama "lombas").
Pues bien, ahora, tantos años después, casi cuando ya no tienen donde poner más, los simpáticos gobernantes del Concello de Pontevedra, o sea : los amigos de Bildu, ERC y demás independentistas al uso, dicen que van a plasmar una normativa sobre medidas y condiciones que han de tener las dichosas chepas. O sea, una vez que ya las han puesto, se ponen a estudiar cuáles son las mejores medidas para construirlas...
Como muy bien ha dicho -con fina ironía- la edil de Ciudadanos, María Rey : "Es muy 'prudente' por parte del BNG diseñar ahora cómo deben ser los lombos, una década después de empezar a instalarlos". 
Resulta así evidente que la aprobación de la directriz que pretende -ahora- el Bloque, confirma que hasta ahora se han instalado badenes sin ningún tipo de criterio por parte del gobierno local.

MARÍA REY (Ciudadanos)

Suponemos que después de probar todos los tamaños y tipos de chepas habidas y por haber, ahora que también se ejercitan estos del BNG colocando "lombos" por la provincia adelante, "han dado finalmente con los buenos...", como diría María Rey.  Pero la aprobación de esta directriz confirma que hasta ahora se han instalado badenes sin ningún tipo de criterio por parte del gobierno local pontevedrés.
Rey ha incidido en que también los informes técnicos en que se ha basado el Bloque "no son lo que se dice actualizados". "Llama la atención que se utilicen informes del año 2010 para elaborar esta instrucción -ha añadido-. No dice mucho de la agilidad del equipo de gobierno en poner en marcha una simple directriz de diseño".
En fin, una auténtica tomadura de pelo -no es para menos- propiciada por quienes a estas alturas vienen con estas, tras haberse empleado a fondo colocando esos obstáculos como Dios les dio a entender. Eso sí, tranquilos, que no pasa nada. El personal ciudadano en Pontevedra -salvo excepciones- va lo que se dice muy a gusto encima de la burra. Y ante tanta ausencia de alboroto, es lógico que los Lores y cía se crezcan y asistamos a esta enésima tomadura de pelo en el asunto de los "lombos". - E. EIROA

Viento en popa el negocio : engordan los beneficios de Escotet y compañía (ABANCA)

Le va bien el negocio al señor Escotet y compañía. Abanca obtuvo en 2018 un beneficio neto de 430 millones de euros, un 17,3% más que en 2017, el "mejor ejercicio de su trayectoria en términos económicos", como acaba de proclamarse. Felicidades. Ahora cabe esperar que dediquen parte de esos beneficios a mejorar cierto departamento donde ciertas cartas-solicitudes que allí llegan no merecen ni siquiera la educación de ser contestadas, fuera la que fuere la respuesta procedente al caso. Muy maleducados los habitantes de cierto despacho de la central gallega -coruñesa- de Abanca. Escotet debería de meter mano en el lugar y poner las pilas al jerifalte que por allí anda suelto y que en el 2018 dio muestra reiterada de un no saber comportarse que clama al cielo. Pero en fin...
Con las cuentas engordadas en el beneficio, muy contento estaba estos días el presidente del banco, Juan Carlos Escotet, en la presentación de resultados, junto al consejero delegado, Francisco Botas y el director general financiero, Alberto de Francisco.
La capacidad de generación de resultados procede fundamentalmente de los ingresos recurrentes (margen básico), que crecieron un 9,5% como consecuencia de mayores aportaciones tanto por la vía de intereses como de los ingresos por servicios.
Así, Abanca reivindica haber destacado en 2018 por su “fortaleza comercial” en el negocio bancario y de seguros. El volumen de negocio con clientes se incrementó hasta los 69.213 millones de euros sin tener en cuenta operaciones corporativas, un 5,6% más. - E.E.

Galicia, Asturias y Castilla/León piden transformar el cacareado Corredor Atlántico de Mercancías en algo realmente útil y productivo

Feijóo agradeceu a presenza dos representantes institucionais, empresariais e sindicais para “xuntos, deseñar o escenario que queremos que se execute no futuro”; e trasladou o desexo de seguir profundando na aposta pola cooperación

GALICIA, ASTURIAS E CASTELA E LEÓN SOLICITAN AO GOBERNO UN PROGRAMA DE ACTUACIÓNS E A DEMANDA DE FINANCIAMENTO COMUNITARIO PARA TRANSFORMAR O CORREDOR ATLÁNTICO EN COMPETITIVIDADE E EMPREGO 

O titular da Xunta cifra nun investimento de preto de 3.000 millóns de euros para optar ao cofinanciamento con fondos europeos

 Feijóo incide en que só cunha rede ferroviaria de transporte de mercadorías moderna se poderá conectar o tecido empresarial do noroeste con Europa en condicións competitivas en canto a prezo, tempos e servizos de postvenda

Sostén que os beneficios poden multiplicarse se se confirma que a incorporación do Noroeste é completa e inclúe a liña Vigo-Porto, en correspondencia co territorio da macrorrexión

Lembra que coa creación da RESOE, os territorios do norte peninsular “fomos pioneiros na decisión de compartir recursos para ser un único actor de primeiro nivel na Europa do século XXI”

Ademais das preocupacións comúns, o presidente da Xunta refírese tamén ás oportunidades compartidas, como o Camiño de Santiago “que ten ante si o reto de facer do próximo Ano Santo 2021 o mellor da historia”, di

O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, destacou hoxe que Galicia, Asturias e Castela e León solicitarán ao Goberno central un programa de actuacións e a demanda de financiamento comunitario para transformar o Corredor Atlántico de Mercadorías en sinónimo de competitividade, progreso económico e emprego; para transformar liñas ferroviarias deseñadas no século XIX, nun ferrocarril de mercadorías que lle permita ao Noroeste competir na Europa do século XXI.

Unhas actuacións que o responsable do Executivo galego cifrou nun investimento de preto de 3.000 millóns de euros para optar ao cofinanciamento con fondos europeos. 

“Móvenos a defensa das nosas industrias, dos nosos traballadores, dos nosos portos, da nosa competitividade e a defensa lexítima da equidade, da solidariedade entre os territorios que conformamos España”, dixo Feijóo, durante a clausura do Encontro para o impulso do Corredor Atlántico Noroeste, ao tempo que incidiu en que a alianza destas tres comunidades constitúese a favor de todos e en contenda con ninguén; baixo a vontade de estar máis cerca e máis dentro de España e de Europa.

Unha España e unha Europa que deben apuntalar a súa solidez económica, loxística e comercial para facer fronte aos potentes competidores asiáticos; e que asumiron como obxectivos o fomento da economía baixa en carbono, potenciando, entre outras cuestións, o transporte ferroviario como alternativa ao tráfico rodado, que produce preto da quinta parte das emisións de efecto invernadoiro do continente.

Nesta liña, fixo fincapé en que só cunha rede ferroviaria de transporte de mercadorías moderna, rápida e fiable se poderá conectar o tecido empresarial do noroeste con Europa en condicións competitivas en canto a prezo, tempos de dispoñibilidade ou mesmo servizos de postvenda. E máis aínda tendo en conta que, ata o 50% do prezo final dun produto pode vir determinado polo transporte.

“E buscamos, tamén, beneficios para os nosos portos e plataformas loxísticas, que mediante o impulso da intermodalidade terán máis posibilidades de aproveitar a súa posición xeográfica estratéxica e competir por novas actividades e investimentos”, engadiu. Uns beneficios que, segundo afirmou, poden multiplicarse se se confirma que a incorporación do Noroeste é completa e inclúe a liña Vigo-Porto, en correspondencia co territorio da macrorrexión.

Se a unidade política, económica e social das tres comunidades fixo posible que a Comisión Europea aceptase a proposta de incluír no Corredor Atlántico os itinerarios ferroviarios que van desde Venta de Baños (en Palencia) e León ata Xixón, Vigo e A Coruña, pasando por Ourense e Monforte de Lemos, o responsable do Executivo galego aseverou que, grazas á concertación de esforzos, aquela meta que entón semellaba case unha quimera, hoxe atópase “ao alcance das nosas mans”. 

Ao respecto, sostivo que as demandas individuais serían febles e dificilmente terían conseguido corrixir o rumbo deste Corredor Atlántico que, errónea e inxustamente, esquecía Galicia, Asturias e gran parte de Castela e León. Non en van, trátase dun territorio comercialmente estratéxico por ser o extremo occidental do continente, con 7 portos de interese xeral do Estado e novas plataformas loxísticas que multiplican a capacidade loxística das dársenas. 

“Ese primeiro triunfo foi o comezo dunha nova misión: acadar que a entrada do noroeste peninsular no Corredor Atlántico de Mercadorías sexa algo máis que un trazo nos mapas”, abundou.

Facer da cooperación a forma de estar en Europa e tamén en España 

Ao longo da súa intervención, o responsable do Executivo galego quixo agradecer a presenza dos representantes institucionais, empresariais e sindicais para “xuntos, deseñar o escenario que queremos que se execute no futuro”. E trasladou o desexo de seguir profundando nesa aposta polo diálogo e a cooperación.

“A defensa do Corredor Atlántico é unha referencia: conseguiu unha inédita concertación en todos os ámbitos, polo que estou seguro de que, se a mantemos viva, ese primeiro éxito que alcanzamos terá continuidade en forma de investimentos e de aí, en oportunidades, riqueza e emprego”, sentenciou.

Sobre este aspecto, o responsable do Goberno galego lembrou que a aposta pola colaboración territorial foi e é unha constante na acción da Xunta. “Este encontro segue o camiño emprendido polo presidente Fraga, que entendeu, xa ao inicio dos 90, a necesidade de unir os intereses lexítimos dun noroeste peninsular, que non só dun noroeste español”, dixo.

Empezaba así un diálogo e un intercambio cada vez máis intenso entre Galicia e o Norte de Portugal que daría lugar á primeira eurorrexión constituída na Península Ibérica. E, ese espazo, lonxe de amurallarse, foise ampliando progresivamente, ata a RESOE –a macrorrexión do sudeste europeo-, primeiro con Castela e León en 2010, posteriormente, xa en 2014, con Asturias e o centro de Portugal, e máis recentemente, en 2017, tamén con Cantabria. “De novo os territorios do norte peninsular, considerados periféricos, fomos pioneiros na decisión de compartir recursos para ser un único actor de primeiro nivel na Europa do século XXI, a través da cooperación no transporte, a industria, a educación superior, o turismo ou a demografía. Fixemos da cooperación a nosa forma de estar en Europa e tamén en España”, afirmou, destacando que, mentres outros optaban por un destrutivo illamento, Castela e León, Asturias e Galicia apuntalaban o edificio da colaboración, selando en Oviedo un acordo para defender o marco xurídico estatal, posturas comúns sobre os incendios forestais ou a sustentabilidade do sistema de benestar, no contexto do envellecemento. 

Ese espazo foi crecendo e convencendo ata alcanzar o 50% do territorio de España. E, o pasado 10 de setembro, as tres autonomías asinaron con Aragón, A Rioxa e Castela a Mancha unha declaración institucional en defensa dun novo modelo de financiamento autonómico e dunha resposta ao serio reto demográfico. 

“Os gobernos de Castela e León, Asturias e Galicia abordamos antes, conxuntamente, e con outras comunidades, as preocupacións comúns. Inquietudes, pero tamén oportunidades compartidas, como o Camiño de Santiago que ten ante si o reto de facer do próximo Ano Santo 2021 o mellor da historia”, concluíu, facendo fincapé en que hai moitos asuntos que esixen profundar na reflexión conxunta, a suma de esforzos e a confluencia de vontades. 

Sporting de Lisboa : el beneficiario del VAR, el afortunado en los penalties ...

Futebol Clube do Porto perdió, ante el Sporting de Lisboa, la Taça da Liga.
No perdió por méritos del rival, perdiò por tomarse el partido poco en serio, por tener un gol a poco del final y echarlo a perder no sabiendo sostener aquello con un mínimo de calma. Lo que mal empieza resulta que mal acaba... Sergio Conceiçâo y los suyos fueron chapuceros en su juego, en el abarrotado estadio municipal de Braga; se buscaron ellos mismos lo que acabó por pasarles, perder a los penalties tras el 1-1 de los 90 minutos.
Por contra, el Sporting de Lisboa es el equipo de la suerte; deberían jugar a la lotería, tal es el estado de fortuna en el que viven. Se clasificaron para la final, eliminando al Braga gracias a que a este el VAR le anuló injustamente un gol, lo que propició los penalties, donde el Braga fue incompetente y el Sporting de Lisboa el afortunado, pues un dechado en los lanzamientos tampoco lo fueron sus jugadores...
Como si no le bastase con esa suerte de semifinales, el sábado se repitió en la final la historia : Sporting de Lisboa, gracias al VAR llegó a la serie de penalties y ahí, con mayor fortuna que el FC Porto, se llevó por segundo año consecutivo, la Taça Allianz, o Taça da Liga de Portugal.
Así es el fútbol.
XAVIER BOSCH

La situación del Celta. "No me gusta cómo mea la perrita..."

El Gran Mouriño, otra vez a escena. Dicen que esta tarde de lunes es su hora. La del análisis de la situación deportiva nefasta en la que anda metido el Celta. La situación que Mouriño, el dueño, con sus torpes decisiones de meses atrás, acabó -otra vez- por crear.
Lo malo de la situación es la deriva en la que el equipo ha entrado. Y de la que tan difícil parece que pueda ser capaz de salir. Con ello, el adiòs muy buenas a la Primera División no parece para pocos un imposible. Pero Mouriño, que tiene palabras y soluciones -según el- para todo, seguro que contará un cuento en dos tiempos... el primero, dice el diario oficial, mantener su confianza en el entrenador actual. El segundo, lo anunciamos nosotros, en cuanto la grada apriete un poco al millonario gallego/mexicano, echar al entrenador actual... Sea como que fuere, la situación del Celta pasa por decir aquello de no me gusta cómo mea la perrita. Y sobran palabras, pues. - LUIS ARTIME

Indignación generalizada entre los seguidores del Sporting de Braga tras la vergüenza de anoche que le deja fuera de la final de la Taça da Liga

Un gol anulado al Braga, marcado limpiamente por Joao Novais, impidió al cuadro arsenalista jugar -con todo merecimiento- la final de la Taca da Liga, prevista para este sábado en el estadio municipal de Braga. El atraco -reconocido por varios analistas arbitrales en la prensa de este jueves- fue perpetrado a través del tinglado montado entre árbitro y VAR de servicio, perjudicando claramente al cuadro del SCB y beneficiando a su rival, un Sporting de Lisboa que fue claramente inferior en buena parte del partido de semifinal de la Final-Four de la llamada también Taça Allianz.
El clima de indignación y revuelta entre los seguidores del Braga era este jueves más que palpable. La leyenda negra de que al Braga, cada vez que emerge, se le acaba enviando para atrás, víctima de arbitrajes y decisiones incomp rensibles... sigue creciendo. Los errores arbitrales de anoche llevaron a solventar el partido a penalties (1-1 tras el tiempo reglamentario). En los lanzamientos desde el punto fatídico la torpeza del braga fue superior a la de su rival, clasificándose los lisboetas para la final que jugarán este sábado ante FC Porto, equipo en gran forma que parte como gran favorito para alzarse con el trofeo en disputa.

Abel Ferreira, em declarações após a derrota frente ao Sporting CP nas meias-finais da Allianz Cup, afirmou que o resultado foi injusto face àquilo que se passou dentro das quatro linhas. O técnico dos Gverreiros do Minho teceu ainda fortes críticas à prestação do árbitro da partida, expressando, por outro lado, grande orgulho no conjunto que lidera considerando que o mesmo foi melhor ao longo dos 90 minutos.

Análise da partida: “Vou começar por falar do positivo, que foi aquilo que temos feito sempre: jogar para vencer, seja contra quem for e seja onde for, usando todas as armas possíveis. Fizemos isso na primeira parte, entrámos muito bem, chegámos ao golo e procurámos controlar o jogo com um bloco médio para tapar o jogo interior do Sporting. Acabámos por sofrer o empate de bola parada, a estatura do Coates é muito difícil de se combater. Foi um resultado muito injusto”.

Um resultado injusto: “Se o objetivo do futebol é o golo, nós fizemos o 2-1, continuámos a jogar e metemos uma bola na trave… Enfim, sentia que era possível resolver o jogo nos 90 minutos, mas infelizmente vamos ver a final a casa”

Críticas à arbitragem: “Eu nem sei o que diga. Nós temos de perceber por que é que o futebol português está mau. Seguramente que eu como treinador tenho muito para melhorar, o meu comportamento, se calhar tenho de ter mais calma, mas quando olho para este microfone, vejo o que está aqui, que é preto e amarelo. Não tem azul e cinzento. Esse é que é o grande problema. Disse isto ao árbitro, com todo o respeito e educação, porque lá em baixo estão homens de família, que trabalham todos os dias para ter melhores condições para dar à sua família. E se eu não ganhar o jogo eu vou-me embora. Se não ganhar os jogos, o presidente despede-me”

Joao Novais : gran partido el suyo. Y gran injusticia la del gol que le anularon. (Foto : SCB)

Además del gol anulado injustamente a Joâo Novais hay en el área del Sporting de Lisboa un claro penalty, en donde
Diego Souza es agarrado descaradamente por un defensor del cuadro lisboeta. El árbitro se hizo el loco... Veamos :

Pontevedra. Oportuna reflexión. Unos apuntes sobre Ence

Por Agustín Nogueira. Vicepresidente de la 
PLATAFORMA DE APOYO A LA COMARCA DE PONTEVEDRA

La decisión de nuestro «bienamado» gobierno local sobre la posibilidad de recurrir ante el Tribunal Supremo el fallo dictado por la Audiencia Provincial que desestima el recurso sobre la concesión de Ence nos obliga a escribir los siguientes comentarios:
Damos por hecho que el dinero público pertenece al sector público, por lo cual lo gastarán como su moral pública les dé a entender. Les cae del cielo, sin querer saber que por encima de sus cabezas y sus puestos lo que realmente caen son nuestros tributos y nuestros ahorros. Y, puestos a concretar, el recurso tal sobre la concesión de Ence nos convertirá en «pecheros», término que, señores míos, utilizó Cervantes para denominar a los que pagaban el «pecho», que no es otra cosa que un tributo. Pero lo pagaremos, no queda otra.
William Borah dijo: «Lo más maravilloso de la historia es la paciencia con que hombres y mujeres se someten a las cargas innecesarias con que sus gobiernos los abruman». Como innecesaria es la carga, el ridículo gasto en el que nos quieren inmiscuir con el ridículo recurso.
Estos son los últimos datos, señores: Ence, cumpliendo su nuevo Plan Estratégico 2019-2013, ha reducido un 40% los minutos diarios de emisiones olorosas respecto al pasado año. Ha producido 3.000 toneladas más de producto final, reduciendo un 4% su consumo de agua, y, además, ha generado, en 2018, un total de 238.981 MWh de energía renovable, procedentes del aprovechamiento de la biomasa del proceso de producción de celulosa, así como de la lignina que se extrae en dicho proceso.
Pero, mientras tanto, el sueño de lo que fue alcanzable en su día, se va alejando. Le negamos a nuestra comarca un desarrollo industrial ¿a cambio de qué? Sobre nuestras cabezas voló la posibilidad de convertir a Pontevedra en un núcleo industrial y, ni mucho menos, incompatible con las otras riquezas que ya tenemos. Sólo dos ejemplos: «La producción de energía renovable de Ence en Huelva en 2018 supuso un ahorro de 42.200 toneladas de petróleo». «Ence Navia, la mayor fábrica de celulosa de eucalipto en Europa, batió en 2018 su récord de producción». Y aquí estamos y así somos. Pero no nos conformamos; y avisamos: «Con demasiada frecuencia se disfruta de la comodidad de la opinión… sin la incomodidad del pensamiento». Reflexionen.

O PP pide explicacións a Carmela Silva polo suposto enchufe da súa cuñada, “que está poñendo en cuestión a súa capacidade para seguir ao fronte da Deputación”

Caballero y Silva, sonrientes horas atrás en Fitur,
mientras en Vigo, la jefa de la Oposición les cantaba
las cuarenta...

O grupo provincial do Partido Popular de Pontevedra pediu esta mañá explicacións a Carmela Silva, presidenta da Deputación, “despois do bochornoso xuízo desta semana”, no que se está xulgando o suposto enchufe da cuñada de Silva nunha empresa concesionaria do Concello de Vigo. 

A voceira do grupo, Elena Muñoz, dixo que Carmela Silva está moi interesada en que non se fale deste tema, nin en Vigo nin en Pontevedra, “porque está poñendo en cuestión a súa honorabilidade política e a súa capacidade para seguir ao fronte tanto da tenencia de alcaldía de Vigo como da propia Deputación de Pontevedra”. 

A popular recordou que esta semana estase xulgando ao ex xerente de unha concesionaria de Vigo e a un alto funcionario do Concello de Vigo polo presunto enchufe da cuñada da presidenta da Deputación, “e por iso non quere que se fale nin en Vigo nin en Pontevedra deste xuízo e de todo o que se está descubrindo nel, cuestións que son moi graves e que están cuestionando a Carmela Silva”. 

A voceira referiuse a que o fiscal xa dicía antes de comezar o xuízo, literalmente, que non tiña ningunha dúbida de que se ideou un plan para contratar á cuñada de Silva, vulnerando os principios de libre concorrencia, de transparencia e de publicidade. “A contrataron durante cinco anos e retribuíron e compensaron a esa concesionaria municipal a través contratos menores, que como saben, están exentos de fiscalización e de control, para remunerar ese contrato e soldo, para facer un traballo que tamén se está cuestionando, porque ninguén é capaz de facer tantas enquisas en tan pouco tempo. E pagouse por eses contratos menores case 110.000 euros”.

Para Muñoz, “son cuestións e acusacións moi serias”, e destacou que se neste xuízo non se está xulgando tamén á cuñada de Carmela Silva é porque “o delito prescribiu, non porque non se cometera o delito nin o enchufe”. 

Ademais, sinalou a voceira, “durante o xuízo tamén estamos coñecendo outras cuestións escandalosas e que esixen explicacións por parte da presidenta da Deputación”. Referiuse, por exemplo, a que o ex xerente da empresa declarou no xuízo que non necesitaba contratar á cuñada de Carmela Silva e que a contratou porque alguén do Concello de Vigo llo pediu. “Estas declaracións son moi representativas”, engadiu, e restou credibilidade ás declaracións do funcionario municipal, “un funcionario que continúa desenvolvendo as súas labores como se nada ocorrese no Concello de Vigo, que é militante do PSOE e ao que se acusa de prevaricación continuada, malversación e falsidade documental. E a quen tamén se lle creou unha praza hai meses, anulada polo tribunal de xustiza, para darlle seguridade no Concello de Vigo”.

Pero Muñoz advertiu, ademais, de que “non é o único caso de un familiar directo de Carmela silva que atopa traballo polos círculos polos que ela se move”. Como exemplos, referiuse a que “en Vigo hai un cuñado que a día de hoxe é concelleiro na corporación e tenente de alcalde, pero que comezou como asesor do goberno local, e tamén na Deputación de Pontevedra encontrou traballo como asesora a súa sobriña. Silva vai buscando traballo para a súa familia, utiliza a súa posición e os cargos que ostenta na administración pública para que os seus familiares consigan postos de traballo. Na familia de Carmela Silva non hai paro”.

Muñoz recordou que desde o grupo provincial do PP xa intentaron pedir explicacións a Carmela Silva na Deputación de Pontevedra hai dous anos, pero que o Bipartito o rexeitou vetando unha moción dos populares que presentaron en tempo e forma para debaterse no pleno. “Seguiremos insistindo. Existen sospeitas que nós queremos que nos aclare, sospeitas que cuestionan o que está facendo no exercicio das súas funcións políticas e públicas”.

El municipio de Braga se apunta a la moda de cobrar la llamada tasa turística (1,5 euros/noche, en este caso)

Câmara Municipal de Braga entra al trapo de cobrar la llamada tasa turística. Ricardo Río, alcalde de Braga, dijo que quiere implementar, en la segunda mitad del año, una tasa turística 1,5 euros en la ciudad. El proceso de consulta y recogida de las contribuciones al desarrollo de la regulación de la tasa ya está en marcha, con la autoridad local dispuesta para proporcionar ajuste de alrededor de medio millón de euros por año en los ingresos. De acuerdo con las intenciones de las autoridades locales, la tasa de estancia será aplicada en la ciudad con el fin de “ayudar a mantener los costos que el aumento de la demanda” turística comporta, y agregaron que "nuestra estimación es que se genera alrededor de medio millón de euros al año, valor que será aplicado para mejorar la oferta turística, mantenimiento de la ciudad, animación turística, o sea, aplicarlo de nuevo en el sector que la genera”.

Escándalo en Vigo. Senador Fidalgo acusa al Gobierno Caballero de "falsear las cuentas" para terminar de pagar la quiebra del Auditorio

"Michel" Fidalgo.

Gravísimas acusaciones las que hoy ha hecho el senador y concejal Michel Fidalgo, acusando al Alcalde Abel Caballero y al Gobierno de Vigo, de haber manipulado las cuentas en el caso escandaloso del Auditorio de Beiramar. Si el senador dice la verdad en lo que afirma, no debería quedarse en la denuncia pública que hace, debería ejercer todas las acciones legales que correspondan al caso. Si por contra, el senador no dice la verdad, ¿a qué espera el alcalde para llevar a los tribunales a quien le acusa tan gravemente?.

El concejal popular, Miguel Fidalgo, ha denunciado hoy que el gobierno local “falseó las cuentas” para terminar de pagar a la concesionaria la quiebra del Auditorio. “El Concello ha terminado el rescate del Mar de Vigo, un auditorio que ya habíamos pagado. Pero lo más grave es que lo ha hecho falseando las cuentas, porque se contabilizó como ingreso por 5,6 millones la venta del Rectorado, cuando todo el mundo sabe que este edificio todavía no se ha vendido”, ha resaltado Fidalgo.  

En este sentido, el edil popular ha alertado de que el gobierno local “se está saltando la ley” al contabilizar como ingreso una “hipotética venta” de un dinero que todavía no se ha recibido. “Se han pintado ingresos en la contabilidad para contarnos el cuento de la lechera”, lamenta.   

Fidalgo ha detallado que lo único que hay hasta la fecha sobre la venta del Rectorado es un “precontrato sujeto a dos condiciones”: que finalice la desafectación de servicio público del edificio; y que se proceda al cambio de uso del mismo. 

“Nada de esto se ha hecho”, expone el popular, quien detalla que la propia venta está aún exposición pública, pudiendo presentarse alegaciones hasta el 14 de febrero; que luego habrá que realizar la modificación urbanística, llevarlo a Junta de gobierno y aprobarse finalmente en Pleno.

“Nos parece un auténtico escándalo que el alcalde esté falsificando las cuentas del ayuntamiento. Vamos a pedir la comprobación del ingreso de esos 5,6 millones. Porque además hay una deuda del Concello con ZFV de 15 millones por la venta de edificios de la ETEA, y el Consorcio podría decidir compensar la deuda en vez de pagar en efectiva la compra del Rectorado”, ahonda.

Desvío de 4 millones de la Gerencia de Urbanismo 

Asimismo, Miguel Fidalgo ha informado de que se han desviado otros 4 millones de euros de la Gerencia de Urbanismo, de dinero que debía estar destinado a la promoción pública de vivienda, para terminar de hacer frente a la quiebra del Auditorio. “Hay muchas cuestiones por resolver; y lo que tienen que saber los vigueses es que el señor alcalde se salta la ley, la retuerce y hace lo que le da la gana”, incide.  

Y todo, prosigue, para pagar la deuda del Auditorio antes del 31 de diciembre. “Aquí se vende todo: 5,6 millones del Rectorado; 2,6 millones del Hotel Samil; 4 millones de la Gerencia; 8 millones de superávit y 15,6 millones de remanente”, ha detallado Fidalgo Iglesias, quien recuerda que a estos 35 millones hay que sumarle otros 35 millones que ya se habían abonado. “En total, más de 70 millones de fondos públicos pagados con dinero de los vigueses”, expone. 

Por todo esto, el concejal popular se ha mostrado escéptico sobre “el mantra de las cuentas saneadas y de que no tenemos deuda”: ¿Estos 35 millones qué eran? ¿Y los 17 de los parkings de Coia y Jenaro de la Fuente? ¿Y los 15 con Zona Franca?”. 

Una portada para la reflexión

Cuando una imagen (portada) habla más que mil palabras.

Portugal, Taça da Liga. Entrenador del Braga canta las cuarenta a la Liga de Clubs

Abel Ferreira.

Sporting de Braga entrenó a tope este martes para mañana miércoles enfrentar al Sporting de Lisboa en la semifinal de la Taça da Liga a disputar a las 19:45 horas, en el estadio municipal bracarense. La vuielta de Marcelo Goiano y Xadas a la lista de convocados es lo más llamativo de la convocatoria de un entrenador enfadado, Abel Ferreira, que acusó a la Liga de ser culpable de que el estadio, este miércoles, pueda no estar lleno : "los precios de las entradas están fuera de lógica; la realidad socioeconómica de no pocos de nuestros adeptos no les permite en una semana afrontar dos desembolsos extra por encima de sus posibilidades. Los precios del año pasado eran razonables. Una cosa es una subida moderada de los mismos; otra lo que han hecho... No se puede estar pensando solamente en el dinero", sino a decir el entrenador del Braga que prometió que su equipo daría todo y más en el campo para eliminar al Sporting de Lisboa y así poder jugar la final.

O treinador do Sporting de Braga, Abel Ferreira, chamou Marcelo Goiano e Xadas para o jogo frente ao Sporting, na quarta-feira, das meias-finais da Taça da Liga de futebol.
O destaque vai para o regresso de Xadas, ausente há um pouco mais de um mês, por lesão.
Marcelo Goiano falhou o jogo do campeonato com o Nacional [vitória por 3-0] devido a castigo, mas está de volta às opções do técnico e terá lugar assegurado no lado direito da defesa.
Palhinha ficou de fora por estar emprestado pelos 'leões', enquanto Matheus, Ailton, Ricardo Ferreira, Lucas e Fransérgio continuam a recuperar de lesões.
Sporting de Braga e Sporting defrontam-se na quarta-feira, às 19:45, na segunda meia-final da 'final four' da Taça da Liga, no Estádio Municipal de Braga. O vencedor vai disputar a final, no sábado, frente ao vencedor do clássico de hoje, entre FC Porto e Benfica.

Lista dos 20 convocados:
Guarda-redes: Tiago Sá e Marafona.
Defesas: Bruno Viana, Sequeira, Raul Silva, Pablo e Marcelo Goiano.
Médios: Claudemir, Ryller, Xadas, Eduardo, João Novais, Trincão, Esgaio e Fábio Martins.
Avançados: Dyego Sousa, Wilson Eduardo, Ricardo Horta, Paulinho e Murilo.

Temporal costero y alerta naranja para alegrar las zonas de mar de Galicia

 A Dirección Xeral de Emerxencias e Interior da Vicepresidencia da Xunta vén de activar a alerta laranxa por un temporal costeiro que comezará esta mesma tarde e que afectará a todo o litoral galego.

Segundo informa a Axencia Estatal de Meteoroloxía (Aemet), o nivel laranxa comenzará esta tarde no litoral oeste e noroeste  da Coruña e Lugo. Durante a madrugada do mércores, estenderase ao suroeste da Coruña e Pontevedra. En todos os casos, agárdase mar combinada do oeste con ondas de 5 a 7 metros.

Por mor do temporal costeiro que afectará a todo o litoral,  aconséllase a suspensión das actividades pesqueiras e marisqueiras como medida preventiva naquelas zonas máis perigosas. Tamén se recomenda que se extremen as medidas de seguridade á hora de realizar calquera actividade no mar e que se revisen os cabos e amarres das embarcacións.

Tamén os peiraos constitúen espazos de risco ante a alerta por fenómenos meteorolóxicos adversos. Nestes entornos, débense evitar os percorridos polas instalacións portuarias en especial en zonas de especial perigo como diques de abrigo, espaldóns, escolleras, escaleiras de acceso aos diques e peiraos, entre outros. Do mesmo xeito, débense evitar percorridos en vehículos preto dos peiraos así como aparcar nos portos, na medida do posible.

É recomendable, ademais, non pasear preto dos bordos litorais, paseos marítimos e zonas próximas ao mar, sobre todo nas batidas polo vento. Tamén se recomenda non camiñar polas proximidades dos edificios portuarios, guindastres fixos ou automotores, así como, noutras edificacións que pola súas características construtivas poidan sufrir desprendementos nas súas estruturas exteriores tales como cubertas metálicas.

 Ademais, aconséllase consultar a páxina web do CIAE 112 (www.112galicia.org), que conta con información meteorolóxica e con enlaces de interese.

20 años después de tener castigados a los pontevedreses sin transporte público, los Mosquera´s anuncian que van a inventar un sistema "bajo demanda"

César Mosquera

Después de llevar un sin fin de años gobernando y el mismo sin fin de años mareando la perdiz y sin dar un palo al agua en tan necesario y trascendental asunto, resulta que el ideólogo del Gobierno Municipal de Pontevedra, el nacionalista bloquista Cesáreo Mosquera ha contado hoy un cuento en el pleno celebrado en la capital pontevedresa.
"Pontevedra vai ter un sistema pioneiro de transporte público, que incluirá ás parroquias e que contará cós medios adecuados. Moi pronto haberá novidades". Soltó eso y se quedó tan ancho el señor profesor dedicado desde hace tantos años a la Política.
El BNG, en su sección gobernante en Pontevedra, tiene desde hace muchísimos años castigados a los ciudadanos del municipio, a sufrir la carencia de un transporte público como hay en todas y cada una de las ciudades capitales de provincia de España. En todas, menos en Pontevedra, donde no lo hay.
Pero ahora, tras meses de acoso político por parte de la Xunta y del PP que se han puesto farrucos y le han dicho al Gobierno Lores que ya no va más con semejante intransigencia como la reiteradamente evidenciada, los Mosquera´s van y, en vísperas de elecciones, sueltan lo de que tenemos preparado un sistema de transporte público para Pontevedra que es la leche... "Non o fixemos público porque queremos mantelo no debate estrictamente técnico", dijo el gran cerebro político que el nacionalismo tiene instalado en el Concello de Pontevedra y en la Deputación. Y se quedó tan ancho... Eso sí, dijo que un sistema de transporte público no puede basarse en que haya "autobuses valeiros dando voltas", y explica así Mosquera se apostará por un sistema "baixo demanda". Lo dicho : no inventa la rueda, porque ya está inventada... - E.E.

Comienza este martes, en Braga, la final-four de la Taça da Liga portuguesa

Braga acoge desde este martes la llamada final-four de la Taça da Liga. La competición llega así a semifinales y final en los días martes, miércoles y sábado, respectivamente, de esta semana. Todos los partidos se juegan a las 19:45 horas, hora portuguesa. En caso de empate en el tiempo reglamentario, se decidirán por penalties.
El martes 22, el FC Porto se enfrenta al Benfica. El miércoles 23, será el Sporting de Braga quien desafie al Sporting de Lisboa. La final entre los ganadores de las semifinales se jugará el sábado 26, siempre en el estadio municipal de Braga.
Los precios de las entradas son de 15, 20 y 25 euros. Para las semifinales ya están vendidas unas 22.000 entradas para cada partido, a la espera del tirón final y poder llenar el vistoso estadio bracarense (casi 31.000 localidades).

Benfica e FC Porto entram em campo esta terça-feira em Braga, para disputar a primeira meia-final da Taça da Liga, no segundo embate da temporada entre os dois rivais, destaca A Bola.
Será, em simultâneo, o 12.º encontro entre águias e dragões em jogos a eliminar desde o início do novo milénio, onde os encarnados acabaram por se superiorizar aos azuis e brancos: O Benfica soma seis triunfos, contra quatro do FC Porto, e ainda um empate (1-1), na época de 2000/2001 para a Taça de Portugal, altura em ainda se recorria a um segundo jogo de desempate.
Confira todos os jogos a eliminar entre Benfica e FC Porto desde 2000:

Taça de Portugal:
Benfica – FC Porto (2001), 1-1
FC Porto - Benfica (2001), 4-0
FC Porto – Benfica (2004), 1-2 (a.p.)
FC Porto – Benfica (2011), 0-2
Benfica – FC Porto (2011), 1-3
FC Porto – Benfica (2014), 1-0
Benfica – FC Porto (2014), 3-1

Taça da Liga:
Benfica – FC Porto (2010), 3-0
Benfica – FC Porto (2012), 3-2
FC Porto – Benfica (2014), 0-1 (a. gp.)

Supertaça:
Benfica – FC Porto (2010), 0-2

Conferência de imprensa de segurança decorreu esta segunda-feira no Estádio Municipal de Braga. A Diretora Executiva de Competições da Liga Portugal, Helena Pires, acompanhada pelo subcomissário Jorge Magalhães e pelo subintendente Pedro Colaço, dois elementos afetos à Polícia de Segurança Pública, fez esta segunda-feira a apresentação das medidas de segurança delineadas para os três jogos da Final Four da Allianz CUP. Em conferência de imprensa, foram disponibilizados os horários de abertura das zonas de adeptos e das portas do Estádio Municipal de Braga antes dos jogos da Final Four, assim como mapas de parques do recinto e de acesso dos adeptos. Pode encontrar o documento AQUI

O Município de Braga informa que, devido à realização da Final Four da Allianz Cup, são tomadas as seguintes medidas em matéria de trânsito:
Final Four da Allianz CUP, do dia 19 ao dia 26 de Janeiro de 2019:
- É proibido o estacionamento automóvel no parque de estacionamento existente em frente ao Estádio Municipal, na Avenida Olímpica, a partir do dia 21 e até ao dia 27 de Janeiro;
- É proibido o trânsito automóvel, excepto a viaturas autorizadas, entre as 16H00 e as 24H00 dos dias 22, 23 e 26 de Janeiro, na Rua de São Martinho, entre o entroncamento com a Rua Fernando Castiço e a rotunda do Estádio, no Caminho da Ordem, entre a Rua Padre Manuel Guimarães e a Rua de São Martinho, na Rua António José Lisboa, entre a Rua José da Cunha e a Rua de São Martinho, e na Rua da Pedreira.
Corrida do Adepto, dia 26 de Janeiro de 2019:
- É proibido o trânsito e estacionamento automóvel, entre as 07H30 e as 12H00 do dia 26 de Janeiro, na Avenida Olímpica, mais concretamente no sentido Poente-Nascente;
- É proibido o trânsito e estacionamento automóvel, entre as 09H00 e as 12H00 do dia 26 de Janeiro, em toda a Avenida Olímpica, Avenida D. Eurico Dias Nogueira, Avenida Doutora Assunção Vasconcelos Chaves, Rua Quinta do Carreiro e na Rua de S. Martinho, entre o entroncamento com o Caminho da Ordem e a Rotunda do Estádio;
- Pelo mesmo motivo e no período anteriormente mencionado, o trânsito é especialmente condicionado em todas as artérias que conflituem com o percurso da prova.

Manuel González Soto : se ha muerto el hombre, pero la leyenda pervive

Manuel González Soto : alma máter del club de Balonmano Chapela, desde hace décadas. Ha muerto. No tenía edad para ello. Pero la dama de la guadaña decidió que le tocaba a este hombre ahora.
Manuel González Soto, presidente del Club Balonmano Chapela, fallecía a los 69 años a causa de una larga enfermedad. Vinculado durante 40 años a la entidad pontevedresa, González Soto era una de las personalidades más conocidas del balonmano gallego, reconocido además con la Medalla e Insignia de Oro de la Real Federación Española de Balonmano en 2017, así como otras distinciones como la medalla al mérito deportivo de Galicia.
La Sala 5 del Tanatorio Vigo Memorial, ubicado en la Avenida da Ponte 106 de Vigo, ha sido el lugar elegido por la familia para instalar la capilla velatoria antes de la incineración habida este domingo. Por el Vigo Memorial desfilaron cientos de aficionados y amigos, con escenas de notable emoción habidas en muchos rostros, en memoria de Manuel González Soto.

Se ha ido un grande del Deporte. De esos que se dejaron el dinero y la salud en el empeño, para que cientos de jóvenes -en este caso en el Balonmano Chapela- se abriesen camino deportivamente hablando, durante años y años. Incansable. Eterno parecía. Hasta que la enfermedad le doblegó y tras ella, la muerte. Así es la Vida, dura y cruel, injusta; porque González Soto, solo por el mucho bien que hizo a tantos y tantos chavales; solo por lo que hizo colocando a Chapela en el mapa a través del Deporte del Balonmano, merecía otro final a su vida. Una vida de entrega a los demás, de esfuerzo continuado, de sacar fuerzas de donde ya ni tenía, para seguir, seguir siempre, hasta que el final y la enfermedad lo hicieron imposible.
Manuel González Soto se ha ido. Ahora, desde las gradas del cielo, el Balonmano Chapela continuará con el apoyo de quien lo hizo grande, de quien lo hizo popular, de quien lo hizo navegar cual barco firme y seguro, en medio de tempestades económicas, de faltas de recursos, de zancadillas mil. Descanse en paz el dirigente legendario, el gran hombre, el amigo. Paz a su alma. Chapela y el Chapela son hoy más pobres, más huérfanas se quedan. Se ha muerto el hombre, pero pervive la leyenda de un dirigente excepcional. Descanse en paz.

EUGÉNIO EIROA

Fin de semana pasado por agua y... nieve, advierte MeteoGalicia

VIERNES
O venres Galicia quedará na influencia dunha borrasca centrada en Irlanda, con réxime de ventos de compoñente oeste que aportarán moita humidade. Así, agárdase un día de ceos cubertos con chuvias que de xeito intermitente estaranse rexistrando durante toda a xornada, máis persistentes na franxa atlántica. A cota de neve comezará nos 1000 metros e irá progresivamente ascendendo ata quedar na noite nos 1400 metros. As temperaturas non terán cambios significativos. O vento soprará de compoñente oeste, máis intenso ao mediodía no litoral norte.

SÁBADO
O sábado un centro de baixas presións situado sobre Galicia deixará os ceos cubertos e con chuvias persistentes durante o día. Á noite as chuvias serán de carácter intermitente con cota de neve nos 1200-1300 metros. As temperaturas ascenderán, especialmente as mínimas. O vento soprará de compoñente sur, virando a norte ao final do día, con refachos fortes na franxa atlántica.

DOMINGO
O domingo Galicia queda nunha zona intermedia entre o anticiclón situado en Azores e as baixas presións do Mediterráneo, con réxime de ventos de compoñente norte. Así, agárdanse ceos parcialmente cubertos con chuvascos máis frecuentes e intensos no terzo norte e máis ocasionais e illados no sur. A cota de neve situarase nos 900-1000 metros. As temperaturas sufrirán un lixeiro descenso. O vento soprará de compoñente norte, con refachos fortes no litoral.

Domingo con nieve a partir de los 900 metros

Ahora que el alcalde Abel anda escapado de la Comisión de Investigación...

Ahora que el alcalde Abel anda escapado de la Comisión de Investigación sobre el desastre de O Marisquiño... ahora que en el Parlamento de Galicia se quedan sin la declaración de quien debería explicar todo sobre este asunto tan lamentable, podrían rellenar la ausencia del señor regidor de Vigo, con esos videos que tanto proliferan en Youtube con este hombre como protagonista. Por ejemplo, este que fue subido el 8 de agosto pasado (después pasó lo que pasó...). Escuchen al personaje, el autobombo y la pedantería están a primera vista... y oído.

Diario Oficial de Galicia publica el Plan de Transporte Público, una apuesta real por la movilidad del siglo XXI

A XUNTA PUBLICA HOXE NO DOG O PLAN DE TRANSPORTE PÚBLICO, QUE MARCA AS DIRECTRICES PARA DISPOR DUN MODELO SOSTIBLE E EFICIENTE ADAPTADO ÁS NECESIDADES DE MOBILIDADE DO SÉCULO XXI 
O plan aproveita a caducidade das actuais concesións para modernizar o sistema, que permitirá renovar este mesmo ano máis de 1.500 liñas de autobús. 
Estenderanse a todos os concellos de Galicia os beneficios do Transporte Metropolitano e a gratuidade das viaxes para menores de 19 anos.  
Ampliarase o sistema de servizos baixo demanda e de autobús compartido, blindando a atención aos escolares e as opcións de mobilidade da  poboación rural. 
O proceso de participación iniciado continuará nas vindeiras semanas, nas que se someterá a información pública o novo mapa de liñas, coa previsión de que os servizos comecen a funcionar este ano. 

A Consellería de Infraestruturas e Mobilidade publica hoxe no Diario Oficial de Galicia o Plan de Transporte público, que marca as directrices para acadar un modelo sostible e eficiente que se adapte ás necesidades de mobilidade dos galegos do século XXI. Deste xeito, dáse publicidade o documento aprobado polo Consello da Xunta o pasado 29 de novembro, que pode ser consultado no seguinte enlace ao DOG: https://bit.ly/2T6OanW 

O obxectivo deste documento é aproveitar a próxima caducidade das actuais concesións de transporte regular de viaxeiros por estrada, que renovará en 2019 máis de 1.500 liñas de autobús e permitirá aproveitar as prazas baleiras de preto do 50% das rutas escolares.

Para acadar ese obxectivo, o Plan de transporte público de Galicia establece tres liñas estratéxicas de actuación: fomentar a mobilidade das persoas en termos de igualdade, seguridade, calidade, eficiencia social e sostibilidade económica e ambiental; potenciar o uso do transporte público en calquera dos seus medios; e facilitar a intermodalidade e á accesibilidade ao transporte público para reforzalo como alternativa fronte ao vehículo particular.

O Plan asume a axenda do Goberno galego en relación co reforzo das políticas sociais e de atención prioritaria ás necesidades do rural. Nesa liña, garántense os servizos nas zonas con poboación máis dispersa, mediante a ampliación dos sistemas baixo demanda e de autobús compartido, prevendo permitir o uso das prazas de ata o 50% das rutas escolares, multiplicando a cobertura territorial do transporte público. 

Esa modalidade, que funciona con éxito desde setembro de 2017 en determinadas zonas de Galicia, blinda a atención prioritaria ás necesidades dos alumnos -asegurando a presenza dun acompañante en todas as rutas-, ao tempo que incrementa notablemente as posibilidades de transporte da poboación rural.

Así mesmo,  desde o punto de vista social, o Plan recolle as medidas necesarias para estender ao conxunto da poboación os beneficios asociados ao Transporte Metropolitano que xa funciona en 5 contornos urbanos, así como a gratuidade das viaxes para menores de 19 anos que se aplica a través da tarxeta Xente Nova nesas mesmas áreas.

Prevese unha achega autonómica anual de 60 millóns de euros para garantir o funcionamento deste servizo público fundamental.

O proceso de participación iniciado sobre as bases que guían este Plan continuará nas vindeiras semanas, nas que se someterá a información pública o novo mapa de liñas de autobús, coa previsión de que os servizos comecen a funcionar este ano.

Harto de tantas manipulaciones a ultranza, el presidente Feijóo acude a la Comisión de Investigación sobre la Sanidad Pública y no deja títere con cabeza

Fue este 16 de enero día en el que -harto ya de tanta manipulación, de tanta campaña orquestada sobre la Sanidad Pública en cuanto se acercan unas elecciones- el presidente de la Xunta ha dicho ¡basta!. Y lo ha hecho en su intervención en la Comisión de Investigación sobre Sanidad, abierta en el Parlamento de Galicia.
Mientras el alcalde de Vigo, Abel Caballero, escapa cual gato escaldado de la Comisión de Investigación del Parlamento Gallego (sobre el escandaloso asunto de O Marisquiño que originó varios cientos de accidentados)... el presidente de la Xunta, Núñez Feijóo, sí es de los que da la cara en Comisión especial en el Parlamento de Galicia, en este caso abordando el estado de la Sanidad Pública.
Merece, pues, la pena leer con calma -por lo trascendente- lo que ha dicho el presidente Feijóo en su comparecencia en el Parlamento gallego hace muy poco... Por muy diversas razones, a poco que se paren ustedes a pensar sobre lo que el presidente expone y sobre lo que a través de sus firmes palabras también denuncia. No es poco... y define muy a las claras a qué juegan políticamente en Galicia ciertas formaciones... Veamos :

INTERVENCIÓN DO PRESIDENTE 

DA XUNTA NA COMISIÓN DE INVESTIGACIÓN

SOBRE SANIDADE

Parlamento de Galicia, 16 de xaneiro de 2019

Núñez Feijóo, presidente de la Xunta de Galicia

Presidenta da Comisión,

Deputadas e deputados:

O Título Primeiro do noso Estatuto de Autonomía recoñece que os poderes da

Comunidade se exercen a través do Parlamento. Tamén a través da Xunta e do seu presidente pero, por diante deles, por diante de calquera outra institución ou persoa, en primeiro lugar, figura o Parlamento.

Creo pertinente recordar este principio básico estatutario porque, aínda que non é a única razón pola que estou aquí, si é unha das miñas principais motivacións.

Estou aquí porque eu respecto o Parlamento e, por tanto, respecto as galegas e os

galegos, que son os que deciden cos seus votos a composición desta Cámara en cada

lexislatura.

Estou aquí con independencia de quen propuxera a creación desta comisión, á marxe da

miña opinión particular sobre o comportamento que están tendo algúns grupos políticos,

e pedín comparecer sen saber cal ía ser o seu plan de traballo. Por respecto ao

Parlamento e, por tanto, por respecto aos galegos, o meu deber é estar aquí.

En coherencia con isto, síntome na obriga de mostrar o meu total rexeitamento á

desconsideración coa que se está a tratar esta Cámara nos últimos tempos.

E non só neste foro, senón tamén, por exemplo, na comisión de investigación aberta,

tamén por proposta da oposición, para avaliar as causas do accidente do Marisquiño o

pasado verán en Vigo.

Cando representantes públicos de institucións galegas aos que se lles solicita

comparecer se negan a facelo, estase faltando ao respecto ao Parlamento galego e, por tanto, ao conxunto dos galegos.

Cando tres dos catro grupos parlamentarios se ausentaron da comisión que eles

mesmos pediron, estase faltando ao respecto ao Parlamento e, por tanto, tamén aos

galegos.

Cando se simula a creación doutra Cámara, como se fose posible suplir a que decidiron

democraticamente os cidadáns, estase faltando ao respecto ao Parlamento galego e, por

tanto, aos galegos.

Cando se ignoran as comparecencias de profesionais sanitarios, de asociacións de

pacientes, de persoas independentes e alleas á vida política, estase faltando ao respecto

ao Parlamento galego e, por tanto, aos galegos.

Paréceme triste e vergoñento que isto ocorra e, por iso, gustaríame pedir unha reflexión

madura sobre a conveniencia de seguir por un camiño que, no fondo, só se explica polo

desprezo á vontade popular expresada nas urnas.

Porque non vexo outra xustificación posible.

Primeiro porque o aparente conflito sobre esta comisión está baseado nunha mentira.

Pese a que sería lexítimo que o Grupo Popular exercese a súa maioría, porque foi

reflectida nas urnas, preténdese consolidar a idea de supostas imposicións, cando as

dúas comisións de investigación abertas nesta Cámara foron por proposta da oposición;

e mesmo cando se aceptou que a minoría parlamentaria tivese a maioría absoluta de

comparecentes.

Pero ademais, tampouco debería ser suficiente para desaparecer das obrigas

parlamentarias o desacordo coas normas ou coa planificación. Eu tampouco comparto,

por poñer algún exemplo, a motivación que levou a crear esta comisión, que non foi

outra, na miña opinión, que tapar a do accidente do Marisquiño; ou tampouco comparto

o propio título desta comisión. E porén en ningún momento dubidei que a miña obriga

era estar aquí.

É o meu deber, pero quero subliñar que ademais é a miña vontade e, por iso, desde o

principio solicitei comparecer.

Fágoo porque advirto por parte dalgúns sectores unha premeditada descualificación

global da Sanidade pública. E se alguén cuestiona o sistema deste xeito, eu por suposto

que o vou defender.

Señorías, non creo que iso signifique defender o meu Goberno. Tampouco os anteriores

gobernos de Galicia. Ningún presidente, ningún Executivo, ningún partido, pode

apropiarse dos méritos da Sanidade Pública galega.

Defender a Sanidade Pública é recoñecer un dos maiores logros colectivos da Galicia

autogobernada. Nel súmanse o esforzo contributivo dos cidadáns que a financian, a

capacidade profesional dos sanitarios, a calidade da formación das escolas e centros

universitarios, a capacidade dos xestores e tamén os compromisos de todos os

gobernos que tivo a Xunta de Galicia.

Pode haber matices, e mesmo discrepancias profundas, en asuntos concretos. Pero a

Sanidade Pública é unha obra de todos, que debería enorgullecernos a todos e, en

consecuencia, ser defendida por todos.

É perfectamente posible, e incluso complementario, facer as dúas cousas: precisamente

aceptar que o nivel da Sanidade Pública é altísimo e é o que nos permite ter un grao de

esixencia aínda maior que nos convoca a alcanzar cotas máis altas.

Por iso, eu quixera distinguir nesta comparecencia entre as críticas que pretenden

mellorar o sistema e as críticas que pretenden destruílo. Críticas que queren mellorar un

modelo de Sanidade Pública que é dos mellores do mundo, e críticas que se basean na

errónea idea de que todo está mal.

Os críticos destrutivos teñen un relato xa elaborado, que ademais alimentan desde hai

anos, á marxe da verdade de cada momento, e establecen as conclusións antes das

premisas. Seguramente por esa razón ignorarán as achegas que eu faga nesta

comparecencia, como ignoraron as que fixeron asociacións de pacientes, sindicatos,

profesionais sanitarios, especialistas financeiros, membros do Goberno...

Deu igual que aquí viñesen persoas propostas polo Grupo Parlamentario Popular ou

propostas polos grupos da oposición.

Ata me atrevería a dicir que tamén daba igual que o eixo deste debate fose ou non a

Sanidade Pública. Porque o idéntico catastrofismo dirixiuse antes a outras materias,

como a educación e a xustiza, e dirixirase no futuro a saber contra que. Seguramente

coas mesmas palabras, coas mesmas mentiras, e coa mesma falta de diálogo

institucional.

Os críticos destrutivos non buscan a mellora de nada, senón a denigración

indiscriminada de todo. E unicamente por razóns ideolóxicas ou partidarias. Para eles, a

Sanidade Pública non é o obxectivo, senón un instrumento máis para tentar influír na

opinión cidadá, a mesma opinión cidadá que curiosamente desprezan cando non están

aquí.

Por iso, eu quero apelar a esas outras persoas e colectivos, fundamentalmente a pacientes

e profesionais, que, partindo da base de que temos un bo sistema sanitario público,

advirten de ineficiencias reais que entre todos debemos reverter.

Sei que podo contar con eles para mellorar e non para destruír, e eles poden contar co

Goberno porque o Goberno, nese diagnóstico e neses obxectivos, si que coincide.

Si, señorías. A Sanidade Pública galega é boa. E a Sanidade Pública galega é mellorable.

Non hai contradición ningunha entre ambas as sentenzas.

Pódese ser inconformista sen que iso impida recoñecer que Galicia é un territorio cunha Sanidade Pública mellor que en calquera outro momento, e tamén mellor que na maioría do noso contorno.

Os primeiros en facer esa afirmación son os cidadáns. De feito, no barómetro sanitario máis recente publicado polo Ministerio de Sanidade, outorgan á Sanidade Pública a nota máis alta da serie histórica, e indican que os servizos que máis valoran son, xustamente, a atención primaria e as urxencias.

Nesta intervención referireime a diversos indicadores que avalían a calidade do sistema,

pero coincidirán comigo en que a opinión cidadá é o máis importante. Pois ben, desde

que se lles fai esa pregunta, desde hai 16 anos, nunca antes que agora os galegos

valoraron mellor a Sanidade Pública. Pola contra, noutras comunidades, esa cualificación

foi decrecendo nos últimos anos.

Seguro que calquera galego pode sinalar necesidades e cousas que mellorar no seu

ambulatorio ou no seu hospital público de referencia. Pero se a valoración final é cada

vez mellor é porque no seu día a día coñecen moitísimos máis exemplos de esforzo, de

recursos e de éxito.

Iso non sería posible sen a confluencia de varios factores. Primeiro, profesionais e

medios axeitados. Segundo, xestores eficientes e sensibles ás demandas cidadás. E

terceiro, estruturas flexibles. Galicia posúe todos eses factores e a eles gustaríame

referirme ao longo desta intervención.

Citei en primeiro lugar os profesionais porque eles son o piar do sistema. Máis aló de

polo obvio –sen sanadores non habería sanidade-, pola súa capacidade de resposta e de

adaptación en todos os momentos.

Falo, por suposto, en termos formativos porque a súa constante actualización permite

que o nivel sexa elevadísimo, e que a Sanidade pública galega se vaia axustando ás

novas patoloxías, técnicas e tratamentos.

Pero tamén falo en termos económicos porque a súa profesionalidade tamén é

permanente e está á marxe das condicións contractuais ou retributivas de cada

momento.

Considero necesario facer esta afirmación por dous motivos.

Primeiro, porque neste Parlamento –e tamén fóra del- se teñen vertido graves

acusacións sobre os facultativos, mesmo vinculando altas a pacientes con falsas primas

salariais, ou insinuando unha suposta submisión xeral dos profesionais á industria

farmacéutica. Sorprendente que aqueles que din defender e representar os profesionais

chegasen a afirmar que estes cobraban fraudulentamente ou a cambio de non curar.

Nin isto é certo nin tampouco que a capacidade asistencial se vise minguada cando lles

pedimos aos profesionais sanitarios –como ao resto dos empregados públicos- esforzos

retributivos para facer fronte á crise económica.

Por iso, quero recoñecer a súa implicación en todo momento. E especialmente para

facer posible que, pese á tormenta económica vivida, hoxe poidamos dicir que desde

2009 a Sanidade Pública en Galicia mellorou os seus servizos todos os anos, e que hoxe chega con máis prestacións e máis axilidade que nunca.

Isto non é unha opinión senón o que reflicten os indicadores.

Máximo histórico en intervencións cirúrxicas no Sergas. 210.000 en 2018, é dicir,

34.000 intervencións máis que no ano 2008.

Máximo histórico en consultas. En hospitais (4,5 millóns, 15,8% máis).

E en atención primaria (26,6 millóns, un 3% máis).

Máximo histórico de transplantes, 354 o pasado ano. Un 32,% máis dos realizados en

Galicia en 2008.

Alta capacidade de resolución de atención primaria, xa que no 94,3% dos pacientes non

foron derivados a un hospital.

E as menores esperas cirúrxicas, de consultas e de probas diagnósticas nos hospitais

desde que hai rexistros. Hoxe agárdanse 20,7 días menos para unha cirurxía moi grave,

7,9 días menos con carácter xeral e 18,4 días menos para unha consulta, do ano 2018

sobre o 2008.

Son datos obxectivos, e con eles na man cabe preguntarse se alguén pode crer que

estas cifras serían posibles cunha política baseada no recorte asistencial, tal e como

afirman partidos da oposición. É evidente que non.

Iso non se produciu, señorías, porque a Sanidade pública sempre foi unha prioridade nos

orzamentos da Xunta. Das anteriores e da actual. En momentos de bonanza, e tamén

durante a crise, a pesar de que, por suposto, neses anos de dificultades históricas foi

unha tarefa certamente difícil.

Non foi sinxelo gobernar cando a economía decrecía por riba do 2%, o déficit público

rozaba o 9 % do PIB, cada vez incrementábase o desemprego, diminuían as afiliacións á Seguridade Social, caía a recadación tributaria. e a sombra dun rescate europeo estivo durante anos albiscando o horizonte de España e, en consecuencia, de Galicia.

Non foi sinxelo gobernar cada ano con menos presuposto que o anterior.

Non foi sinxelo pero eu síntome orgulloso de que os galegos fósemos capaces de blindar

e mesmo de mellorar os nosos servizos públicos, e especialmente a Sanidade Pública,

durante momentos complexos.

Se foi posible é grazas a tres comportamentos responsables que puxeron de relevo a

madurez do noso autogoberno e que me gustaría recoñecer expresamente:

A responsabilidade dos distintos departamentos do Goberno que aceptaron reducir o

presuposto de todas as consellerías para manter e incluso incrementar o presuposto da

Consellería de Sanidade.

A responsabilidade dos pacientes, que mudaron normalmente actitudes con grande

impacto no gasto, como incrementar o consumo de medicamentos xenéricos dun 10 en

2008 ao 44 % no 2018.

E, por suposto, a responsabilidade dos profesionais, que durante varios anos exerceron

o seu labor con soldos conxelados, sen extras ou con menos días de libre disposición.

É certo que todos eles son conceptos xa completamente restituídos hoxe en día, e

mesmo superados a través da carreira profesional pactada cos sindicatos.

Pero non debemos esquecer os esforzos que fixeron. Eu, desde logo, non o esquezo.

Precisamente por iso, por ese precedente, estamos mellorando sensiblemente as súas

condicións laborais, e tamén por iso escoitamos con atención as propostas que moitos

deses profesionais fan agora para mellorar o sistema.

Non falaron nin están a falar de falsos recortes, senón que abren debates para mellorar

prestacións e condicións nun momento que parece de expansión económica. É dicir, nun

momento no cal, coa prudencia precisa, loxicamente, se poden avaliar as demandas con

máis amplitude que hai uns anos.

Isto é significativo porque, ao fin, demostra que saben que se avanzou a pesar das

dificultades, e que saben que queremos seguir mellorando.

En efecto, señorías, para que a Sanidade Pública siga progresando está á disposición un triplo compromiso do actual Goberno que me gustaría reafirmar: máis fondos, máis profesionais e máis medios.

Hai máis fondos porque nos últimos anos os recursos sanitarios non só non diminuíron,

senón que aumentaron, convertendo Galicia na 5ª CCAA con maior gasto sanitario

consolidado de España.

En datos absolutos, cun aumento do 10 % (de 3.600 millóns en 2008 a 3.987 M€ en

2018).

E tamén en datos relativos, con máis de 4 puntos de incremento (do 36 a máis do 40 %

no 2018).

Hai tamén máis profesionais. Concretamente, máis de 2.300 profesionais máis, o que

supón un incremento do cadro de persoal dun 6,5% respecto a situación que atopamos.

En persoal médico e de enfermería aumentamos en máis de 1.300 en Atención

Hospitalaria e arredor de 250 efectivos máis en primaria.

Ademais, tamén levamos varios anos esforzándonos por mellorar a súa situación. Así:

Os profesionais sanitarios recuperaron o nivel retributivo que se vira afectado durante a

crise, o que se traduce nun incremento do 10,5% de incremento salarial desde 2016

Aprobamos a carreira profesional específica, que suporá melloras engadidas. Deste

xeito, xa desde este mes 22.000 traballadores do Sergas incrementaron de media un 6

% as súas retribucións, e seguirán aumentando ata 2021 por riba do IPC.

Ampliamos a prórroga voluntaria do servizo activo máis aló dos 65 anos.

Por primeira vez hai un concurso de traslados aberto e permanente.

E, tras varios anos nos cales a normativa do Estado nos impoñía limitacións á hora de

ofertar novas prazas, agora estamos levando a cabo OPE expansivas. En total, nos

últimos anos superamos as 7.500 de oferta de emprego público.

Señorías, máis fondos, máis profesionais e, en terceiro lugar, máis medios para poder

prestar un mellor servizo.

O exemplo máis ilustrativo desa mellor dotación é a modernización completa das

infraestruturas sanitarias, que estamos levando a cabo de xeito ininterrompido desde o ano 9 é que, ao seu remate, permitirá poñer á disposición dos galegos un novo Servizo Galego de Saúde que estamos construíndo, mellor preparado para hoxe pero

definitivamente tamén mellor preparado para o futuro.

Nuns casos, as obras están completamente rematadas: en Vigo construímos un dos

mellores hospitais públicos de España e dotámolo da tecnoloxía sanitaria máis punteira.

En Lugo equipamos totalmente un novo hospital público e melloramos a carteira de

servizos. No hospital público do Salnés ampliouse un 26% a superficie hospitalaria.

No hospital público de Verín ampliouse a carteira de servizos e renováronse as consultas

externas.

E no hospital público de Cee instalouse unha nova sala de hemodiálise e modernizáronse

os quirófanos.

Noutros casos, as actuacións estanse executando neste momento: en Ourense, xa está

funcionando o novo edificio de hospitalización con 52.000 metros cadrados adicionais e

está presentada a 2ª fase que complementará e mellorará na súa integridade o hospital.

No hospital público da Mariña continuamos completando a ampliación, da que xa

rematamos a primeira fase cun aumento da superficie dun 33% e xa estamos

acometendo obras para reformar a superficie hospitalaria actual.

No hospital público da Coruña renovouse o 100% do bloque cirúrxico e duplicáronse as

urxencias, e antes de que remate a lexislatura, presentaremos o novo hospital público

da Coruña.

En Pontevedra, estamos traballando no proxecto do futuro Gran Montecelo, como

comprobarán vostedes na hemeroteca de hoxe que estamos expropiando para poder

licitar este mesmo ano o hospital público Gran Montecelo.

No hospital público de Ferrol redactamos o proxecto básico e de execución e está xa

licitado no BOE e no DOG a ampliación do hospital público de Ferrol.

O hospital público de Santiago estase situando na vangarda da investigación e xa se

está planificando a súa futura reorganización e ampliación.

No hospital público do Barbanza ampliamos as consultas externas, inauguramos un

laboratorio de análises e comezamos a ampliación das urxencias.

No hospital público de Monforte introduciuse o servizo de oncoloxía e proximamente

contratarase o seu proxecto de remodelación.

O hospital público de Valdeorras terá proximamente un proxecto de reforma con novo

equipamento.

Desde 2009 actuamos, ampliamos ou construímos en 54 centros de saúde e ata 2020 a cifra total ascenderá a 82 centros de saúde novos ou reformados.

A mellor dotación sanitaria tamén se reflicte no ámbito tecnolóxico, señorías. Nunca

antes se fixera unha aposta tan forte pola incorporación da tecnoloxía: 100 M€ nos

últimos anos.

Desde a máis alta tecnoloxía: quirófanos híbridos, resonancias, PET, aceleradores

lineais,...

Ata aparellaxe máis simple pero igualmente fundamental: mamógrafos dixitais,

ecógrafos, electrocardiógrafos, ...

Señorías, fago esta longa enumeración de actuacións para poñer de relevo que, grazas a

elas, hoxe sete de cada dez galegos vivimos nunha área sanitaria cun hospital público

novo ou renovado ou centro de saúde público novo ou renovado. E cando todas estas

infraestruturas se completen, o cen por cento dos galegos viviremos nunha área de

saúde cun hospital público novo ou renovado ou cun centro de saúde novo ou

renovado.

Repito, mellor servizo público. E repito mellor Sanidade pública. Comprendo que hai

partidos políticos que se senten molestos cando escoitan isto na boca dun dirixente do

Partido Popular porque cren, ou mellor dito, queren facer crer, que esa palabra lles

pertence.

Por exemplo, neste Parlamento díxose que se pagaba por ter un sillón en condicións

dignas no hospital público de Vigo. Falso.

Neste Parlamento díxose que Feijóo está matando máis xente que ningún grupo

terrorista do Estado español. Sen comentarios.

Acusouse de homicidio a distintos profesionais do Sergas. Sen comentarios.

Por iso se convocou unha manifestación contra a falsa privatización do novo Hospital

Público de Vigo. Sen comentarios.

Por iso se afirma que desde a Xunta se traballa para a sanidade privada. Sen

comentarios.

E por iso séguense dicindo todo tipo de cousas.

Señorías, fixéronse e dixéronse, fanse e dinse, barbaridades que nada teñen que ver con defender a Sanidade Pública. Defender e desprestixiar son cousas moi diferentes.

Por fortuna, cando os globos se inchan de forma artificial, con mentiras e con enganos, acábanse desinchando, e, antes ou despois, caen polo seu propio peso.

Por iso os cidadáns saben que en Galicia non se paga por acompañar a ningún enfermo,

e non se paga por ningunha actividade asistencial.

Por iso os cidadáns saben que na Sanidade pública o que se fai é tentar salvar vidas, e

salvalas de feito a inmensa maioría das veces.

Por iso os cidadáns saben que hoxe se gasta menos en concertos coa Sanidade pública

que o que gastaba que o Goberno do bipartito.

E por iso os cidadáns saben –tamén os que foron enganados para saír ás rúas de Vigoque

o seu hospital é público e que é un dos mellores de España, tal e como corroborou

ata a propia Xustiza, remarcando o seu carácter público.

Señorías, aínda que doa, aínda que ameacen, aínda que mintan, imos seguir defendendo

a Sanidade pública da única maneira que se pode facer: con máis Sanidade Pública.

Exactamente como ata agora e exactamente como queren a maioría dos galegos e das

galegas.

En efecto, mantemos intactos os mesmos obxectivos que a maioría dos cidadáns:

empregar os fondos, motivar os profesionais e incrementar os medios para dar máis e

mellores prestacións públicas aos usuarios.

Todos eles teñen hoxe servizos sanitarios públicos que cando cheguei ao Goberno ou

non estaban consolidados ou, nalgúns casos, nin existían.

Hoxe os galegos temos garantidos por lei prazos de espera máximos, unha posibilidade

da que desde 2017 xa se beneficiaron 43.000 persoas. E todas elas dentro da Sanidade

Pública, malia que dixeron que se fixera esta lei para favorecer á sanidade privada.

Igualmente, hoxe hai dereito de elección de médico, pediatra ou persoal de enfermería,

así como de centro hospitalario por un novo problema de saúde, opción que elixiron

libremente máis de 311.000 galegos.

Hoxe hai dereito a unha segunda opinión máis áxil, e xa a teñen solicitada máis de

1.200 pacientes.

Hoxe hai máis vías rápidas que nunca para a atención de determinados cancros (mama, colon, pulmón próstata, vexiga, melanoma e cabeza e colo), o que nos permitiu acadar un tempo medio de derivación desde a atención primaria ata o especialista en casos de cancro de menos de cinco días.

Hoxe hai novos servizos de atención, como a consulta telefónica en atención primaria,

que antes non existía, ou o seguimento postoperatorio a todos os pacientes dados de

alta no hospital que son chamados desde o centro de saúde

Hoxe está garantida mellor información e máis accesible, grazas a extensión da historia

clínica e da receita electrónicas ao cen por cen dos galegos. Cando chegamos nin o 1%

da dispensación se realizaba a través de receita electrónica, menos do 10% dos

profesionais realizaban telemedicina, e non había acceso ás probas de imaxe nos

centros de saúde.

Hoxe hai máis vacinas gratis que nunca para os nenos (como a da varicela e o

pneumococo) que antes había que pagar, incorporouse a da tose ferina para mulleres

embarazadas e por primeira vez aprobamos un calendario de vacinación para adultos.

Hoxe hai novos medios de prevención, grazas, por exemplo, a un sistema de cribado

semellante ao do cancro de mama para o cancro de colon, e desde este ano tamén para

o cancro cervical.

Ou hoxe están consolidados novos tratamentos que antes non existían, como é o caso

da hepatite C, na cal me quero deter expresamente.

O Servizo Galego de Saúde leva investidos 130 M€ nestes tratamentos. E tratado a

7.800 afectados por esta patoloxía. Galicia foi unha das primeiras CCAA e das primeiras

rexións europeas en activar estes tratamentos.

Cónstame que xa houbo comparecentes nesta comisión que falaron amplamente de

como funcionaban as comisións de valoración destes casos e creo que quedou

acreditado que dicir que había un intento de aforro en menos dunha decena de casos

cando se estaban a tratar miles non cadra coa verdade de ningún xeito.

Permítanme simplemente engadir que afirmar de xeito reiterado que persoas cunha

profesionalidade acreditada deixaron morrer outras persoas por aforrar uns miles de

euros é superar todos os límites de calquera confrontación.

Eu comprendo as disputas partidistas –estiven na oposición-, pero non me cabe na

cabeza que se cometan semellantes inxustizas contra quen nada ten que ver coa

política, que son os médicos e profesionais sanitarios.

Acepto, en definitiva, que existe marxe de mellora na Sanidade Pública, como en

calquera sistema do nivel do noso que xa é dos mellores, pero non podo compartir que

se desacredite a Sanidade pública galega no seu conxunto.

Señorías, non sexamos compracentes, senón xustos. E non sexamos conformistas,

senón esixentes.

Porque certamente a Sanidade pública sempre será unha obra inacabada. Nuns casos

por novas posibilidades de atención ou de xestión; noutros porque aparecen novas

patoloxías ás cales tentar dar resposta; e finalmente porque a Sanidade pública debe

atopar acomodo na sociedade do futuro, sempre será susceptible, pos todas estas

causas, de perfeccionamento.

Neste senso, hai moito tempo que veño reclamando a necesidade dun gran pacto

político en España pola Sanidade pública que nos permita salvagardar a calidade e a

sustentabilidade do Sistema Nacional de Saúde–unha cousa non é posible sen a outra.

Sen financiamento non haberá sanidade pública, aparcar sine die a reforma de

financiamento e da peza separada que a Sanidade debería ter no novo modelo, proba

que esa mellora estrutural non se quere abordar. E non é o único erro que se está a

cometer na miña opinión en España.

Outra equivocación igual de perniciosa é transmitir a idea de que abordar unha reforma

sanitaria conduce inexorablemente á privatización do sistema. A miña opinión, como xa

teño dito en moitas ocasións, é que ese temor se confirmará precisamente se non

facemos nada.

En Galicia estamos traballando e seguiremos traballando. Ás veces con grandes

detractores nun primeiro momento, como ocorreu cando aprobamos o catálogo de

medicamentos ou cando apostamos polas compras centralizadas de material sanitario,

hoxe sistemas xeneralizados no conxunto de España.

Tamén é erróneo pensar que a responsabilidade política da Sanidade é achacable en

exclusiva ás CCAA, como se o traspaso das competencias liberase na súa totalidade as

autoridades sanitarias da Administración xeral do Estado.

Non debe ser así porque afrontar os problemas da sanidade pública unicamente desde o

ámbito autonómico podería alimentar unha reforma insolidaria e desequilibrada que creo

totalmente desaconsellable.

Ademais, unha Administración, como a AXE, que mantén capacidade decisoria única

sobre aspectos básicos da Sanidade, correspóndelle exercer a súa responsabilidade. O

Ministerio de Sanidade é a única autoridade que ten competencias para sinalar o número

de prazas que se acreditan e se forman a través dos MIR e, polo tanto, condiciona os

cadros de persoal de todos os servizos de saúde. O Ministerio de Sanidade é a única

autoridade pública no Estado capaz de decidir que medicamentos se financian e cal e o

prezo de cada un deles, o que condiciona a calidade asistencial e, por suposto, os

presupostos dos servizos de saúde das CCAA.

Por todo iso, seguiremos defendendo que no ámbito nacional se aborden os debates

necesarios e coa profundidade necesaria. E, de feito, anúnciolles que agardo tratar este

asunto persoalmente co futuro presidente andaluz, e espero que tamén co resto de

presidentes que saian elixidos nas próximas eleccións autonómicas de maio.

Paralelamente, sen dilación, como sempre fixemos, tamén en Galicia seguiremos

traballando. Na xestión diaria, e tamén nos principais retos estruturais que, ao noso

entender, e existirán con maior intensidade na Sanidade pública do futuro.

Dar resposta ao número crecente de pacientes crónicos (en gran medida polo aumento

da esperanza de vida)...

Afrontar a conxuntura de prestar servizos no rural cada día máis despoboado...

Desenvolver a medicina de precisión e personalizada que é precisa en moitas

patoloxías...

Ampliar a atención domiciliaria como unha das fórmulas máis axeitadas para responder

ás necesidades derivadas do avellentamento da sociedade.

Son retos que están aí, que se suman a unha poboación esixente, e que por tanto

debemos abordar. E desde logo a Xunta farao, con todos os que queiran facer propostas

construtivas, tamén desde este Parlamento.

Neste contexto de preparación da Sanidade Pública do futuro, un dos asuntos que nos convoca de forma máis urxente é a mellora da atención primaria, con necesidades evidentes derivadas en boa medida do aumento progresivo da demanda, que se xunta coa escaseza de profesionais para cubrir prazas, en particular, escaseza de médicos de familia e pediatras de atención primaria.

En todo caso, gustaríame puntualizar, posto que tamén foi asunto de debate proposto

para esta comisión, que acudir ao caso concreto do PAC da Estrada do pasado agosto

non se pode empregar para explicar a situación xeral da primaria, como se está

pretendendo.

A reformulación do modelo de atención primaria está sendo xa obxecto de debate nos

grupos específicos propostos polo Sergas. Máis de 60 profesionais, de distintas

categorías e de todas as áreas están traballando nun conxunto de propostas que farán á

Administración sanitaria, esperemos que no próximo mes de febreiro.

Debo recoñecer que algunhas delas xa foron trasladadas, e mesmo están sendo

tramitadas polo Sergas e mesmo están aprobadas. A principal deles; desde o día de

onte, na mesa sectorial da sanidade co apoio da maioría dos sindicatos. O sindicato de

médicos, o sindicato de enfermería, o CSIF. Refírome á nova modalidade contractual

para establecer vínculos temporais máis amplos do persoal médico de familia e pediatras

de atención primaria. Deste xeito, pretendemos mellorar as condicións laborais dos

médicos actualmente dispoñibles, pero tamén para os médicos internos residentes que

teñan previsto rematar no vindeiro maio e para captar profesionais doutras CCAA e

mesmo profesionais españois que estean traballando neste momento en Portugal.

Igualmente, xa estamos avaliando outras medidas, como: a creación dun director de

Atención primaria en cada área sanitaria, visibilizar de xeito específico os presupostos

que dedicamos aos hospitais e á atención primaria, definir e clarificar un novo modelo

dos novos roles profesionais da primaria, tanto para o persoal médico como de

enfermería e o resto do persoal, axilizar e intensificar a relación entre Primaria e

Especializada, que quede protocolizada as probas que un médico de atención primaria

pode pedir a atención especializada, que ten a obriga de remitir nos tempos pactados

aos centros de saúde, revisar o modelo de atención ás urxencias na súa totalidade.

Debemos facer unha reflexión do funcionamento dos centros de saúde e dos PAC para

mellorar as urxencias na atención primaria e diminuír as urxencias dos hospitais, primar

a permanencia en prazas de difícil cobertura, de xeito que nas OPE e nas oferta de

traslados se puntúe de xeito adicional cubrir prazas no rural ou cubrir prazas complexas

cando teñen unha cota de pacientes complexos pola idade ou por enfermidades

crónicas.

Tamén ponderar nos concursos o tempo traballado en prazas que se están a ocupar por

especialistas de enfermería, é dicir, ter en conta o coñecemento e formación que

achegan estes profesionais en primaria.

Imos facer unha ponderación máis axeitada das cotas, é dicir, das tarxetas sanitarias, en

función da complexidade das patoloxías. É dicir, terase en conta tanto nas retribucións

como na distribución das cotas o número de pacientes de 0 a 3 anos que ten un

pediatra, e no caso dos adultos o número de pacientes de máis de 70 anos que ten un

médico de familia nos centros de saúde,

Estimular a formación e innovación buscando fórmulas que permitan unha maior

integración dos profesionais da Primaria nos equipos de investigación sanitaria que está

funcionando no Sergas.

Con todo, a principal medida que hai que tomar é paliar a evidente ausencia puntual dos

profesionais de atención primaria que estamos padecendo os servizos de saúde en todas

as CCAA.

A Xunta ten un compromiso nese sentido e temos decidido intensificar as categorías de

atención primaria nas próximas ofertas públicas de emprego, comezando neste 2019.

Pero este tema tamén esixe a implicación do Goberno central, porque lle corresponde ao Ministerio de Sanidade, é o único que ten competencias de concretar cales son as ofertas de formación de especialidades. E, en consecuencia, de médicos de familia, de pediatras e resto de especialidades.

Por iso, na reunión anunciada a nivel nacional –que debería ter continuidade e non

quedar nunha reunión puntual- propoñeremos unha convocatoria de MIR extraordinaria

para a atención primaria.

Señorías, ao longo da miña intervención intentei expresar, e apoiar en datos, unha

opinión e tamén un desexo. España ten unha das mellores sanidades públicas do mundo

e dentro deste sistema, Galicia ten hoxe máis prestacións públicas que nunca.

A partir de aí, é certo que canto máis nivel se ten, máis alto é o nivel de esixencia; pero

non deberiamos de esquecer que temos unha Sanidade pública que é un orgullo para os

galegos.

Aqueles que afirman que a Sanidade Pública é mala, están obrigados a aclarar por que e

en relación a que. Porque os servizos públicos non son bos ou malos en abstracto,

senón situados nun contexto.

Pois ben, eu afirmo que a Sanidade Pública galega é boa en relación coa Sanidade que

atopamos en 2009, e así o confirman todos os indicadores.

Afirmo que a Sanidade pública galega é boa en relación á media das restantes

comunidades, e tamén o concretamos.

E afirmo, en terceiro lugar, que é boa en relación a todo o que teño visto ao longo da

miña traxectoria política, marcada en boa parte no ámbito xestión sanitaria.

Pero afirmo igualmente que a Sanidade Pública será sempre, e así debe de ser, unha

obra en permanente reforma e permanente mellora. Nela teñen cabida todos os galegos e todas as críticas que busquen perfeccionar un sistema público que resiste todas as comparacións.

Todos os partidos desta Cámara xestionan a Sanidade noutras autonomías, ou teñen

socios que xestionan a sanidade noutras comunidades. Por que non quixeron enriquecer

este debate, proposto por eles mesmos, achegando por exemplo experiencias que

melloren o que estamos a facer en Galicia. Cal é o seu modelo? Cal é a comunidade

autónoma de referencia dos grupos da oposición? Se non o fixeron seguramente foi

porque a Sanidade pública galega está máis capacitada para dar leccións, máis que para

recibilas.

Por iso, é unha honra para min poder estar aquí, coa seguridade do que fan en Galicia

cada día as 39.000 persoas que traballan nos servizos sanitarios . Desde o persoal dos

hospitais públicos, centros de saúde ou PAC ata os xestores da Administración

sanitaria.

Eu síntome orgulloso desa Sanidade Pública que salva vidas todos os días.

Síntome orgulloso da Sanidade Pública que é un exemplo nos momentos cotiáns e

tamén nos máis excepcionais, como se viu coa resposta dada ao accidente de Angrois

en Santiago ou ao do Marisquiño en Vigo.

E síntome orgulloso da Sanidade Pública que non se conforma, e que aspira a poder

seguir avanzando para continuar sendo unha das mellores sanidades públicas do mundo.

É unha honra defender algo no cal un cre e no cal un confía. Por iso eu estou aquí, e

seguramente pola razón contraria se explican as ausencias nas dúas comisións de

investigación abertas neste Parlamento, por proposta da oposición.

Equivócase quen pretende menosprezar a Sanidade Pública da cal os galegos nos

podemos sentir tan orgullosos. Recoñecer que é boa, aínda que é mellorable, por

suposto, non é facer ningunha concesión a este Goberno, senón aos méritos dos

profesionais sanitarios. Por iso, hoxe non me faltaron a min, senón ao conxunto dos

galegos.

E por iso hoxe síntome especialmente orgulloso de comparecer neste Parlamento. En

primeiro lugar, como deputado da Cámara pero, por suposto, tamén, como deputado

elixido pola Cámara como presidente da Xunta foi unha honra defender a Sanidade

pública, lamentablemente atacada nestes últimos meses por parte de moitos intereses e por parte dalgún interese partidista inconfesable.

Máis nada. Moitas grazas.