Cuando la nieve no es tan bella : el grito de socorro desde una aldea de los Ancares

"RIAS BAIXAS TRIBUNA" es una web que funciona sin ánimo de lucro alguno. Es de agradecer el interés que muestras por esta opción...

Esta es una pequeña historia, que no deja de ser conmovedora, que nos traslada "Cuwumelo" (@mvlberries), una estudiante en Lugo de Educación Infantil, pero originaria de una aldea, Suárbol, sita en los Ancares leoneses, la vertiente ya en Castilla León, de esa formidable zona montañosa, con tanta riqueza ambiental, que en la Eurorregión Galicia-Norte de Portugal conocemos por "Os Ancares". De Suárbol, la aldea que nos ocupa al límite con la provincia de Lugo ha solo 500 metros... pero administrativamente con Castilla y León.

Cuando nieva como estos días, la aldea de la familia de "Cuwumelo" (@mvlberries) queda como veis en las fotos de abajo, correspondientes a este fin de semana. Y lo que es peor : queda incomunicada. Y por lo que parece, de los que allí viven, los que gobiernan solo se acuerdan de vez en cuando, con lo que las situaciones que se originan os las podéis imaginar...

"Son unha rapaza dos Ancares leoneses que está estudando en Lugo e quería falar un pouco da situación na que está a miña aldea, Suárbol, tanto cando neva como cando non. Fago un fío expoñendo a marxinación da miña aldea e de todas as aldeas case despoboadas de España...
Xa dende moi cativa comprendín dende as caras dos meus pais que a neve era un problema. Meu pai sempre se anticipaba e gardaba as vacas antes da nevarada, e ía pola leña para o inverno co meu tío, inverno que na aldea case comeza a finais de Outubro; e facían compra de provisións ademais dos embutidos de casa...
Miñas irmás e máis eu gustábanos ir a escola, pero cando nevaba, podíamos estar sen clases durante 2 semanas ou 1 mes sen ir, e non había a tecnoloxía e os medios coma os de agora. Recordo unha vez que meu pai tivo de levarme ó hospital e para facelo pasou as de Caín...

Houbo un día en que nevara antes de que caerán as follas e provocou que romperan árbores co peso da neve... e non viñeron apartar as ramas caidas. Foi meu pai e meu tío que tardaron o seu grazas a dous tractores para ir apartando os cachos de árbore da estrada... e estes personaxes que mandan nin sequera deron a cara nin chamaron por se había accidentados ou estragos... E non só iso : limpaban os pobos do lado (Balouta e Piornedo) e daban a volta decindo que o quitaneves averiouse ou que quedaran sen combustible...

Case todos os servizos e suministros veñen de Lugo, así que ahí tamén vai unha petición. Xa fumos parte de Galicia séculos atrás, así que pedimos tamén ser parte agora da provincia de Lugo porque se preocupan mais de nós ca Deputación de León. Recollen a basura ós luns e limpan algunhas veces...
Por iso quero que isto se difunda para que chegue solidariamente a xente que tamén ten estes problemas e que nos fagan caso para que limpen as estradas que é o que teñen que facer e non deixar ningún pobo aillado, aínda que so teña 1 ou 2 persoas, xa que pode pasarlles algo e en moitos casos son xente maior...
Resumindo : pedimos máis atención de parte da Deputación de León. E se seguimos abandonados pediremos ser parte da provincia de Lugo. Até A Cruz, o noso límite con Galicia, está nada máis que 500 metros da miña aldea..."